Eng Strof ass e metrescht Konzept dat d'Aarte vu Verse klasséiert an hir Manéier gruppéiert ze ginn. an enger poetescher Kompositioun. Si sinn net déiselwecht wéi e Paragraph verdeelt an et ass wichteg hir Arrangement ze analyséieren, well de Reim hänkt dovun of, d'Art vu Reim wann et een huet, de Rhythmus an d'Längt vun der Strof a senge Verse.
Wat d'Royal Spuenesch Akademie ugeet, definéiert et eng Strof als "jidderee vun den Deeler aus der selwechter Zuel vu Verse besteet an op déiselwecht Manéier wéi e puer poetesch Kompositioune bestallt". Awer ouni Zweiwel de beschte Wee fir ze verstoen wat eng Strof ass andeems Dir déi verschidden Aarte kuckt déi existéieren. Mir exponéieren d'Haaptarte vu Strofen.
Index
couplett
Stanza déi zwee Verse mat Assonant oder Konsonantreim bilden. Et ass deen einfachste Vers a ka séier mat populäre Aussoe verbonne ginn.
Beispill: "deen dee sech schummt / weder ësst nach Mëttegiessen"
triplett
Dräi Verse vu grousser Konscht (hendecasyllabesch) mat Konsonantreim an déi heiansdo als autonom Strof an enger grousser poetescher Kompositioun erscheinen.
Beispill: "Awer ech hunn dech gelidden. Ech hunn meng Venen / Tiger zerräissen an op Är Taille gedréckt / an engem Duell vu Bissen a Lilies» (F. García Lorca).
Solea
Zesummesetzung vun dräi Verse Zesummenhang mat der populär Poesie vun Andalusien. Si sinn kleng Konschtversen am Assonanzreim.
Beispill: "Ech hunn e Wonsch a schued. / Trauer wëll ech liewen; / wëll wëll ech stierwen» (Manuel Machado).
Quartett op
Zesummesetzung mat véier hendecasyllabic Verse oder grouss Konscht mat Konsonant Reim.
Beispill: "A wéi engem Räich, a wéi engem Joerhonnert, ënner wéi enger roueger / Konjunktioun vun de Stären, op wéi engem geheimen Dag / dee Marmer net gerett huet, ass déi couragéiert / an eenzegaarteg Iddi fir d'Freed ze erfannen entstanen?" (Jorge Luis Borges).
redondilla
Gruppéierung vu véier Aachtsilbe Verse a Konsonantreim (éischt a véiert, drëtt an zweet).
Beispill: "Wäiss Friddensduif, / vum Krich markéiert d'Enn, / iwwerdeckt eis mat der Mueresliicht / stoppt de loquacious Mord".
Serventesian
Véier Verse vun eelef Silbe mat Konsonantreim; reimt dat éischt Vers mam drëtten an dat zweet mam véierte Vers.
Beispill: "Ech sinn deen, deen eréischt gëschter / de bloe Vers an dat profane Lidd gesot huet, / an deem seng Nuecht en Nuetsgal war / dee moies eng Liichtläerk war" (Rubén Darío).
quatrain
Ähnlech wéi d'Redondilla ass de Quatrain och véier oktosyllabesch Verse, awer déi zweet a véier Verse rimen an Assonanz.
Beispill: «Liicht vun der Séil, göttlech Liicht, / Liichttuerm, Fackel, Stär, Sonn... / E Mann trëppelt spadséieren; hien huet eng Laterne um Réck» (Antonio Machado).
Koppel
Poetesch Zesummesetzung vu véier Verse vu klenge Konscht a Assonanzreim. Ganz heefeg a populäre Lidder.
Beispill: "Ech weess net wat de Wand seet, / Ech weess net wat d'Mier seet, / mee wann ech den Horizont kucken / fänken ech ëmmer un ze kräischen."
Seguidilla
Si sinn heptasyllabesch a pentasyllabesch Verse an Assonanzreim.
Beispill: "Ma, du gitt an d'Palmen, / helleg Engelen, / mäi Kand schléift, / hunn d'Branchen" (Lope de Vega).
Sash
Véier Alexandrian Verse (14 Silben) a Konsonantreim. Et ass eng Zort Strof, déi haaptsächlech am Mëttelalter (XNUMX.-XNUMX. Joerhonnert) benotzt gouf.
Beispill: «Hie war en einfache Klerus, aarme Klerus / sot de Cutiano Missa de la Santa María; / Ech wosst net wéi een aneren ze soen, ech sot et all Dag, / Ech wosst et méi duerch Gebrauch wéi duerch Wäisheet» (Gonzalo de Berceo).
limerick
Zesummesetzung vu fënnef Verse vu klenge Konscht (Oktosylben) a Konsonantreim. Et kann metresch Variatiounen presentéieren.
Beispill: "Ech stellen mir emol kee wäisse Wäin / véierzeg Joer al sou fein / wéi Äre parfüméierten Mond vir: / datt, wéi den Här d'Rose, / de Wäin vum Béis richt" (Lope de Vega).
Quintett
Poetesch Struktur ähnlech wéi de Limerick, awer mat Verse vu méi grousser Konscht; de Reim ass och Konsonant. Presentéiert d'Variatiounen vum Limerick.
Beispill: "Eng Nuecht mäi Papp, ech fille mech wéi e Kand, / kucken wéi d'Trauer mech verbraucht, / mat de Sätze déi nëmmen Häerzenheet diktéiert, / d'Prophezeiung vu mengem Schicksal lancéiert, / eng Nuecht mäi Papp, ech fille mech wéi e Kand" (Julián vum Haus).
Lira
Gruppéierung vu fënnef heptasyllabesche an hendecasyllabesche Verse mat Konsonantreim. Seng Hierkonft ass italienesch an et kann och mam Numm "Halschent bleiwen" identifizéiert ginn.
Beispill: "Wann meng niddereg Lier / de Klang sou vill kéint maachen, datt an engem Moment / et d'Roserei / vum geeschtege Wand, / an d'Wurde vum bewegende Mier géif berouegen" (Garcilaso De la Vega).
Sextett
Et gi sechs Verse vu grousser Konscht a Konsonantreim. Et kann Variatiounen ginn.
Beispill: «Eng Rei vu Seminairen parades, / kaal Stoffer wéi d'Sopistas, / Revelry Tricornes, Biergschwaarz. / D'Herd vun de Giebelen / Schwaarz a Stilt, ouni Hochzäitsfreed, / an de Muletier séngt en Aragonescht Lidd» (Ramón del Valle-Inclán).
sextuplet
Sechs Verse vu klenger Konscht a Konsonantreim. Wéi de Sextett kann et och e metrescht Schema mat Variatiounen presentéieren.
Beispill: "Deep Placidity, submissive / dem Gesetz, an am sanfte / kuerze Mond, e Laachen / enigmatesch, subtil, / illuminéierend, onbestëmmend, / den Elfenbein-faarwege Teint" (Amado Nervo).
Gebrach Fouss Koppel
Zesummesetzung och genannt "copla manriqueña" vum Auteur Jorge Manrique (XNUMX. Joerhonnert). Et besteet aus oktosyllabeschen an tetrasyllabesche Verse, a säi Reim ass Konsonant. Iwwersprangen also de kuerzen oder klengen Vers mam laangen oder groussen.
Beispill vun zwee Koupletten: «Erënnert un déi schlofend Séil, / d'Gehir erëmbeliewen an erwächen / iwwerdenken / wéi d'Liewen passéiert, / wéi den Doud kënnt / sou roueg, / wéi séier d'Freed verléisst, / wéi, nom Accord, / Péng gëtt; / wéi, eiser Meenung no, / all Vergaangenheet / besser war» (Jorge Manrique).
royal aachte
Et ass och bekannt mam Numm "aachte Reim". Et ass e Set vun aacht hendecasyllabesche Verse. Den aachte Real ass opgedeelt a sechs Verse mat alternativen Reim an e Couplett aus de leschten zwee Verse.
Beispill: «Bliss dreemt wann ech Dreem erwächen / d'Häerz vum Mënsch seng Hoffnung, / säi Geescht schmaacht déi lächelnd Illusioun, / an dat aktuellt Gutt erreecht d'Zukunft; / an no dem Loft- a luminéisen Banner / vun der Begeeschterung gëtt de Geescht lancéiert / ënner engem Himmel vu Liicht a Faarwen, / Felder déi parfüméierter Blummen molen» (José de Espronceda).
zéngten oder spinel
Zesummesetzung vun zéng aacht Silbe Verse mat Konsonant Reim.
Beispill: «De räiche Mann dreemt vu sengem Räichtum, / deen him déi meescht Suergfalt bitt; / dreemt den Aarm, dee leid / säi Misär a seng Aarmut; / dreemt deen, deen ufänkt ze dreemen, / dreemt deen, deen ustrieft a mécht wéi; / dreemt deen, deen beleidegt an beleidegt; / an der Welt, zum Schluss, / dreemt jidderee vu wat se sinn / obwuel kee versteet et» (Calderón de la Barca).
Sonnet
Gruppéierung vu véierzéng Verse vu grousser Konscht (Hendecasyllables), wéi follegt verdeelt: zwee Quatrainen an zwee Triplets. Et ass am Mëttelalter entstanen an huet sech enorm duerch d'Spuenesch Sprooch verbreet.
Beispill: «Et ass brennend Äis, et ass gefruerene Feier, / et ass eng Wonn, déi deet a kann net gefillt ginn, / et ass e gudden Dram, e presentéieren Béisen, / et ass eng ganz midd kuerz Rescht. / Et ass eng Iwwersiicht, déi eis Suerge gëtt, / e Feigling, mat engem couragéierten Numm, / e solitäre Spazéiergang tëscht de Leit, / eng Léift nëmme gär ze hunn. / Et ass eng agespaart Fräiheet, / déi dauert bis déi lescht Parase, / Krankheet déi wiisst wann se geheelt gëtt. / Dëst ass d'Kand Léift, dëst ass säin Ofgrond. / Kuckt wéi eng Frëndschaft hien mat näischt wäert hunn / deen, deen an allem de Géigendeel vu sech selwer ass!» (Francisco de Quevedo).
Romance
Vu spueneschen Hierkonft besteet et aus enger ondefinéierter Zuel vun aachtsilbe Verse mat Assonanzreim (déi souguer) a lockere Verse (déi komesch). D'Themen si ganz variéiert, obwuel et eng narrativ poetesch Kompositioun ass. Vill Romanzen hunn eis Deeg anonym erreecht.
Fragment vun enger Romanz: «Ënnert de loose Päerd / vun den iwwerwonne Zeneten, / déi duerch d'Land gesicht hunn / tëscht dem Rouden an dem Grénge, / dee Spuenier aus Oran / e loose Päerd fängt, / duerch säi üppige Nenken / an duerch seng fetlocks staark, / him ze huelen, / an engem gefaange Moor huelen, / deen een ass, dee gefaangen huet, / Kapitän vun honnert Zenetes. / Um liichte Päerd / klammen si allebéid, an hien schéngt, / mat véier Spueren, blesséiert, / datt véier Wand him beweegen. / Leider geet den Alarm, / an esou déif wéi e kann / dréit e häerzleche Séilen / a béit batter Tréinen […]» (Luis de Góngora).
Silva
Metresch Form, an där verschidde heptasyllabesch an hendecasyllabesch Verse sech verfollegen (et ka méi laang oder méi kuerz sinn). D'Verse kënnen ënnerschiddlech Reim hunn.
Fragment vun enger Silva: «Zum alen Elm, duerch Blëtz gespléckt / an a senger hallef verrotten, / mam Reen vum Abrëll an der Sonn vum Mee / sinn e puer nei Blieder gewuess. / Den honnertjärege Elm um Hiwwel / deen den Duero leckt! E gielzege Moos / Flecken déi wäisslech Rinde / de verfaulten a staubege Stamm. / Et wäert net sinn, wéi déi sangende Päppelen / déi de Wee an d'Küst bewaachen. / vun brong Nightingale bewunnt» (Antonio Machado).
Gitt d'éischt fir ze kommentéieren