Christina Georgina Rossetti Diem similem mortuus est hodie 1894 Londinii. Erat unus e magni poetae Anglici; quamquam fama magis a fratre , poeta et pictore Dante Gabriel Rossetti. Sed et Christina pro merito suo in The- stris eminebat Victoriani poetica et Pre-Raphaelite motus. Et hoc est, Lorem poemata aut in memoria prodat.
index
Christina Rossetti - Poems
Pulchritudo inanis est
Dum rosae rubent
dum lilia alba sunt;
Mulier exaltabit features
modo ad voluptatem?
Ea non tam dulcis est quam rosa
lilium sublimius et pallidius;
et si esset sicut rufus vel albus
sicut unus ex pluribus esset.
Si rubet aestate amoris
aut hieme arescit;
si praeferat eius pulchritudinem
aut post falsum latet ruborem;
vestit serico albo vel rubro;
et quod spectat lignum curvum aut sicut rectum;
semper vincit genus
qui nos latet sub integumento.
Tum quod tenebam
Facile videtur interdum
sentiant cantantes diem unum;
sed postridie
non possumus dicere.
Esto sincere tace
dum silentium noctis;
alio die cantabimus et dicimus
tace, tempus
oppugnare in momento ;
expediret ad sonum;
finis noster prope est.
Numquid non cantare aut loqui possumus?
Silentio ergo oremus;
et meditaberis in nostro amore carmen
dum exspectamus.
canticum
Cum ego mortuus sum amica mea
Noli cantare tristia carmina mihi
Noli plantare rosas in cippum meum
nee tristis cupressos ;
Esto viridis gramen in me
stillicidio et rore madefacio me.
Et si tu es, memento;
Et si aresces, obliviscere.
umbras iam non video;
Jam pluviam non senties;
Iam non audies me luscinia
canens dolorem suum.
Et somniant in crepusculo illo
neque occidit neque deprimit;
Feliciter maybe non memini te
Et fortasse lubens te obliviscar.
Sola certitudo
Vanitas vanitatum, dixit Ecclesiastes;
Vana sunt omnia.
Oculus et auris impleri non possunt
Cum imaginibus et sonis.
Velut ros primus, vel spiritus
Pallidus et subito ventus
Aut herba de monte decerpta;
sic homo est;
Inter spem et metum volitare ;
Quam parva sunt tua gaudia!
Quantulus, quam tristis!
Usque ad finem omnia
Tarda in pulvere oblivio est.
Hodie idem quod hesterno die
Cras earum sit;
Nihil autem sub sole novum;
Donec tempus antiquus genus transit
Grandaevus paliuntur in fesso trunco;
Et mane frigus erit, et crepusculum canescent.
Iuxta mare
Cur luget in aeternum mare?
De caelo clamorem facit
irrumpunt fines litoris;
non implebunt eam omnes rivi terrae;
mare adhuc bibit insatiabile.
Mera miracula gratiae
in inopinato cubili latent;
anemones, sal, dispassionate
petala florida; satis vivit
ut succendam et multiplicet et prosperabitur.
Picturesque cochlearum cum curvis, punctis vel spiralibus;
animantia tanquam infixa oculis Argis;
omnes pariter pulchri, sed omnes inaequales;
sine angore nascuntur, sine dolore moriuntur;
et sic transeunt.
memento
Memento mei cum abiero
procul ad tacitam ;
cum iam manus non capit;
nec ego, Cunctans discedere, manere volo.
Memento mei cum non sit quotidiana;
ubi detexisti mihi propositum futurum;
modo me mones, bene scis;
cum serum ad consolationes, orationes.
Etiam si oblitus es mei ad momentum
ut me postea admoneas, ne paeniteat;
ad tenebras et corruptionem relinquo
vestigium cogitationum;
tu melius me oblivisci ac risus
ut me in tristitia memores esse debetis.
Source: Gothicum Speculum
Be the first to comment