Vic Echegoyen. Hevpeyvîn bi nivîskarê Resurrecta re

Vic echegoyen Ew li Madrîdê ji dayik bûye û xwîna Macarî heye. Ew wek wergêr û wergêr dixebite û di navbera Macarîstan, Viyana û Brukselê de dijî. Her weha, binivîse. Romana dawî ya ku wî çap kiriye ev e Vejiya. En ev yek hevpeyvîn Ew ji me re behsa wê û mijarên din dike. Gelek sipas dema ku ji bo xizmeta min hatiye veqetandin.

Vic Echegoyen - Hevpeyvîn

• WÊJE NIHA: Romana te ya dawî bi navê Vejiya. Hûn di derbarê wê de çi ji me re vedibêjin û raman ji ku derket?
  

VIC ECHEGOYEN: Bi sed karakterên rastîn, ji padîşah bigire heya meymûnek piçûk, bi kole, girtî, leşker, fahîşe, arîstokrat, rahîb û muzîkjenan re, ez ji we re dibêjim şeş saetan ji felaketa sê (çar erdhej, sê tsunamî û agirek mezin) ku Lîzbon û beşek ji Portekîz û Spanya di 1ê çiriya paşîn, 1755 de hilweşandbi rastî deqîqe bi deqîqe.

Mîkrobên fikrê di nav de rabû havînan ji zaroktiya min en peravê ya Huelva, ku ji ber wê felaketê çend avahiyên şikestî û bircên zengilê yên xerabûyî bala min kişand: biryara nivîsandina romanê di bin siya wêraniyên mezin de derket. keşîşxaneya gotîk a Carmelê, ji ber erdhej û agir wêran bûye, ji nû ve nehatiye avakirin, û ji wê hingê ve sembola Lîzbonê ye.   

• AL: Hûn dikarin yek ji xwendina xweya yekem bi bîr bînin? Û çîroka yekem ku te nivîsand?

Û: Ez hînî xwendinê bûm dema ku ez du salî bûm, bi saya destana Arjantînî ya hêja ya bi beyt Martin Fierro, ya José Hernández, ya ku diya min ji min re dixwend: çîroka wî gauchoyê tenê, rût û wêrek ku her tiştî winda dike, ji bilî wêrekiya xwe û helwestek pir felsefî û aqilmend li hember têkçûnên jiyanê, hîn jî yek ji min e. favorites. 

Berî ku ez bibim çar salî ez ketim hundurê coro şanoya Teatro Colón li Buenos Aires, ku ez wek wê beşdar bûm kurê de madam butterfly, yek ji zarokên ku ji hêla sêrbaz ve hatî xwarin Hansel û Gretel û yek ji çîgên biçûk Carmen. Ji ber vê yekê çîroka yekem ku min nivîsand, her çend nayê bîra min jî, bê guman bi yek ji wan karakter û cîhanên geyşa, zarokên marzîpan û qaçaxçiyan re têkildar bû, ku ji jiyana rast a dibistanê re ji min re rasttir bû.

• AL: Sernivîsarek? Hûn dikarin ji yekê zêdetir û ji hemî serdeman hilbijêrin. 

Û: Mamê min ê mezin Sandor Marai (nivîskarê Civîna dawîn, di nav bi dehan berhemên din de) ji hêla ast, şêwaz û kalîteyê ve "kumpasa" min a sereke ye: ger rojekê ez dest bavêjim kamilbûna wê, heta kêliyekê jî, ez ê têr bibim. Nivîskarên din ên bijare ne Laszlo Passuth (Xwedayê Baranê li ser Meksîkayê digirî y xwedanê xwezayîbi taybetî), Friedrich Durrenmatt, Erzan Baroja, Anais Nin, Patrick O'Brian, Horacio Quiroga, Alfonsina Storni, Kim Newman û Elizabeth Hand.

• AL: Di pirtûkê de hûn dixwazin kîjan karakterê bibînin û biafirînin? 

Û: Mirov, an jî hema hema: mêşe, ji çerxa Weqfa Asimov. Pir orîjînal, bêpêşbînîkirin û nezelaliya wê me di beşên wekhev de meraq dike û vedigerîne.

Ne-mirov: mexlûqê Frankenstein, ku hemû mezinahî û bextreşiya mirovî dihewîne û Sun-Leks, kûçikê kevin ê hûskî yê ku rê li ber çenteyê dikişîne hundir Banga çolê, ji Jack London, bi hostayî di yek hevokekê de hatiye pênasekirin: «Min tiştek nexwest. Tiştek neda. Ez ne li hêviya tiştekî bûm."

• AL: Gava ku dor tê nivîsîn an xwendinê adet an adetên taybetî hene? 

Û: Ez tercîh dikim bêdeng, la ronahiya xwezayî, Ez her tim bi destan û bêyî bikaranîna rengdêran dinivîsimû Ez qet ji nû ve naxwînim an rast nakim tiştê ku min nivîsandiye: pêşnûmeya yekem ew e ku nûnerê min distîne, û ya ku ew dişîne ji edîtoran re. Ger ew bi awayê ku min cara yekem mebesta xwe jê xwest dernekeve, wê hingê guheztinek an guheztinek tune ku wê xilas bike: ew di qulikê de diçe, û ez dest bi çîrokek nû û cûda dikim.

• AL: place cîh û dema weya bijartî ku hûn bikin? 

Û: Ji sibehê, û her dever dê bike, heya ku ew bêdeng be, kursiyek rehet hebe û nêzîkê paceyê. 

• AL: Ma celebên din hene ku hûn jê hez dikin?

Û: Ji bilî romana dîrokî, ez ji tiştê ku ez jê re dibêjim hez dikim dîstopiya makabre ya surreal, û min berê jî du kurte roman nivîsandine ku ez difikirim ku yên herî kesane ne.

• Hûn niha çi dixwînin? Writing nivîsîn?

Û: Ez dixwînim çend pirtûkên li ser Dîroka Portekîzê, nemaze çûna Salazar di dema Şerê Cîhanê yê Duyemîn de. ez im romaneke din a dîrokî dinivîse, ji ber şêwaz, cîh û demê (moderntir) bi tevahî ji sêyên berê cuda ye.    

• AL: Li gorî we dîmenê weşanê çawa ye û we biryar da ku hûn hewl bidin ku biweşînin?

Û: Ji ber ku ev 30 sal in ez li derveyî Spanyayê dijîm û ez di wê xelekê de, wê cîhana wêjeyî, pir hindik kesan nas dikim. ji min re dûr xuya dike û qaîdeyên ku cotarros, bestseller û xelat dişopînin ji bo min Mandarin Chineseînî ne, ji ber vê yekê ez ditirsim ku ez nikarim şîrove bikim. Ez ji zarokatiya xwe ve dinivîsim û di malbatê de du nivîskar hene (li aliyê min ê Macarî), ji ber vê yekê tenê pirsgirêkek dem bû ku bextê xwe bi ajanek biceribînim, lê pêşî min heft roman nivîsî û hema hema 25 sal li benda min mam. têra xwe pê ewle hîs kir.

• AL: Ma kêliya krîzê ya ku em tê de ne ji bo we dijwar e an hûn ê bikaribin ji bo çîrokên pêşerojê tiştek erênî biparêzin?

Û: Bi şexsî û pîşeyî, ez zehmet dibînim ji ber ku, bûyîn wergêr ji bo rêxistinên navneteweyî Li her du aliyên Ewrûpayê (Viyana û Brukselê) ye, divê ez berdewam rêwîtiyê ji vir û pê de, û krîz, pandemî û şerê heyî li Ukraynayê rasterast bandorê li karê min dike. Di heman demê de, her qedexeyên rêwîtiyê malbat û jiyana kesane ya min tevlihev dike, ji ber ku malbata min li çaraliyê cîhanê belavbûyî dijî. Lê ev hemî sedemên hêza major in: divê hûn wan qebûl bikin, bi qasî ku gengaz be adapte bibin, di xebata min de pêşve bixin, û her fersendê di firînê de nas bikin û bigirin.

Pir caran weha tê gotin her krîz fersendek heye, û gelek caran rast e; lê, li şûna ku hûn hêrs bibin an şîn bikin, rehet e ku hûn ji xwe bipirsin:Ok, ev pirsgirêk derketiye. Ez dikarim çi bikim, li vir û niha, di demek kurt û navîn de, da ku wê bi ser bixim, jê birevim, an jî bi qasî ku gengaz be?"

Ji ber ku hema hema li Spanyayê kes nikare ji nivîsandinê debara xwe bike, û em nivîskar hîn jî neçar in ku debara xwe bi karekî din bikin, ji bo nivîskarek (heta ku ew bê mal û bê tenduristî be) ev krîz pir maqûltir e ku, bo nimûne, ji bo weşanxaneyek, ajanek an pirtûkfiroşek, ji ber ku yekane tiştê ku kes nikare ji me bistîne ew e ku bi rastî ew e ku me yekta dike, û mifteya tevahiya şengên edebî ye: îlham û dîsîplîna ku em terxan bikin. ger rojê tenê çend deqeyan îcad bikin û karakter, çîrok û cîhanan biafirînin.