Almudena de Arteaga. Hevpeyvîn bi nivîskarê La virreina criolla re

Almudena de Arteaga Ew nivîskar, dersdar û qunciknivîs e. Li Madrîdê ji dayik bû û li UCM beşa Hiqûqê qedand, di sala 1997 de romana xwe ya yekem çap kir. Prensesa Ebolî, ku serkeftina wê bû sedem ku ew xwe bi taybetî ji bo nivîsandinê terxan bike. Piştre jî 20 xebatên din derketin. Rexnegir wê wekî yek ji nivîskarên romana dîrokî yên heyî yên herî berbiçav dihesibînin. Romana wî ya dawî ye Cîgirê kreolê. Gelek spas ji bo wext û dilovaniya we ji bo vê yekê hevpeyvîn ku ew ji me re behsa wê û gelek tiştên din dike.

Almudena de Arteaga - Hevpeyvîn

• NSÇEYA EDEBIYAT:: Romana weya dawîn bi sernav e Cîgirê kreolê. Hûn di derbarê wê de çi ji me re vedibêjin û raman ji ku derket?

ALMUDENA ARTEAGA: Pîrozbahî, li New Orleans (Louisiana) ji dayik bû û li Aranjuez (Spanya) mir, mînakek zelal a jineke serbixwe, wêrek û xwedî demsal. Di dîroka cîhanê de du kêliyên girîng ji destê pêşîn nas bikin serxwebûna ji Dewletên Yekbûyî û Şoreşa Fransa, û di herduyan de jî rasterast an nerasterast tê de ye. Ji bilî wê yekê ku dema jinebî bû ew natirse ku pêşveçûna xwe bidomîne û di cîhanek ku gelek jin ji parzemîna kevin diçin parzemîna nû li jiyanek çêtir digerin, ew biryar dide ku rêwîtiya perwerdekirina zarokên xwe li gorî soza ku wê di nav nivîna mirinê de ji mêrê xwe re dayê 

dawiya sedsala hîjdehê bêyî ku jin li kêleka mêrê xwe bimeşe jiyana jinê nayê fêmkirin. Bernardo yekane spanî ye ku wekî naskirî ye lehengê şoreşa Amerîkî û tabloya wî li dîwarên Kapîtolê daleqandî ye. Wî tevahiya banka Mississippi ji tacîza Brîtanî azad kir, Florida û Pensacola girt, alîkariya George Washington kir dema ku ew ê şer winda bike, bû. Waliyê Louisiana û Cîgirê Parêzgeha New Spanya û ez berdewam nakim ji ber ku ez ê bi romana xwe re spoilerek ku ez naxwazim çêkim. Çîroka wî çîrokek çîrokên bazirganiya kirrûbirra li Mississippi, miscegenation, piratên li Karibik, cîgirên li Meksîkayê, civînên edebî li dadgeha Madrîdê, û sirgûnê ye. 

• AL: Hûn dikarin vegerin ser wê pirtûka ku hûn xwendin? The çîroka yekem a ku we nivîsand?

ADA: Yên pêşî çîrok û çîrokên zarokan bûn û dema ku min karîbû berhevoka wan bixwînim Pênc y The Hollisters, ku serpêhatiyên ku hemû zarokên ku di EGB-ê de dixwendin di xeyala wan de jiyan kirin.

• AL: Sernivîsarek? Hûn dikarin ji yekê zêdetir û ji hemî serdeman hilbijêrin. 

ADA: Pirsek dijwar e, ji ber ku min hema hema hemî celebên edebiyata ciwan a îngilîzî roman xwendine Agatha Christie, ku min bi romanên sûc heta komedyenên mezin ên mîna Woodhouse a Tom sharpe ji bo qedandina stirana bêhempa ya Quevedo an hevdemê me Wêneyê cîhê Eduardo Mendoza. 

Romana dîrokî her dem bi çîrokên din ên paqij ve tê girêdan. 

Di dibistanê de, min dest pê kir, wek ku pêwîst e, bi Don Quixote ji lekeyê ya Don Miguel de Cervantes, her çend yekem car ew di destên min de derbas bû jî, belkî ez pir ciwan bûm ku ez qîmetê bidim wê. Piştre, ji wî Romanên nimûneyî yên me Destanên Neteweyî ya Benito Pérez Galdós derbas dibe Padîşahên lanetkirî, ji aliyê Maurice Drouon, ya Bîranînên Hadrian, ji Marguerite Yourcenar heta Di lêgerîna Unicorn de, ji aliyê Juan Eslava Galan. 

Û ji ber vê yekê ez dikarim bêdawî bidomînim, ji ber ku min bextewariya mezin dît ku rastî bi sedan çîrokên heyecan hatim ku ji tîbûna min a xwendevanan bêtir vemirandin.

• AL: Di pirtûkê de hûn dixwazin kîjan karakterê bibînin û biafirînin? 

ADA: Ya sereke ya her romana ku min dixapîne gavê di destên min re derbas dibe. Dosyayek min a kompîturê heye ku jê re tê gotin kêşana ramanên min, tijî jinên dîrokî di bin nîrê mêtingerî an jî jibîrkirina herî mutleq de bi jiyanên hêjayî vegerandinê de ne ku li benda fersenda xwe ne, da ku rojekê, ger Xwedê jiyanê bide min, ew ronahiyê bibînin. Ez tenê hêvî dikim ku ez wan wekî ku heq dike bi cih bînim, ji ber ku nivîsandina li ser kesek berpirsiyariyek mezin hildigire, her çend bi sedsalan hatibin veşartin.

• AL: Gava ku dor tê nivîsîn an xwendinê adet an adetên taybetî hene? 

ADA: Nê. Ji ber ku keça malbatek mezin û dayikek pir ciwan bûm ku hîna li zanîngehê dixwend, ez fêr bûm ku bala xwe bidim cîhên herî neçaverêkirî û belkî ev yek ji min re bû alîkar ku ez nexwarinek bijarte bim. 

• AL: place cîh û dema weya bijartî ku hûn bikin? 

ADA: Mala min, balafirgehek, trên, peravê, çiya... Cihek cihê ku meriv dikare rûne ji bo xwendinê baş e. Ji bo nivîsandinê, bi gelemperî mala min heya ku demên radestkirina romanekê min bi ser nekeve. 

• AL: Ma celebên din hene ku hûn jê hez dikin? 

ADA: Heya ku kar baş û pesindar be. her çend her dem Ez berê xwe didim romana dîrokî. 

• AL: Tu niha çi dixwînî? Writing nivîsîn?

ADA: Xwendin zêde pelan ji arşîvên cuda yên dîrokî yên neteweyî. Zehmet e ku meriv niha şopa min bigire.

Ez belge dikimJiyana jineke Gipuzkoan di sedsala XNUMXan de ku qet kes nizane, bi keştiyek mezin re zewicî û mînakek çand û xwe-pêşkeftinê ye. Zêdetir ez nabêjim ku paşê, bi sosret û tesadufeke mezin, nivîskarên din jî di heman demê de bi bîr tînin. Ew ê ne cara yekem be ku ew bi min re dibe.  

• AL: Li gorî we dîmenê weşanê çawa ye û we biryar da ku hûn hewl bidin ku biweşînin?

ADA: Weşanxaneyên baş xwedî a karê titanîk li pêş ji ber ku niha, ji bilî lêgerîna serkeftinek weşangerî ya rastîn û romanê, ji bo bifroşin ew neçar in ku bi pêşbaziya teknolojiyên nû yên di warê şahiyê de ji ciwanan re têbikoşin. 

Ji ber ku serkeftina Prensesa Ebolî, ku romana min a yekem bû ji bîst û duyan ku min çap kiriye, min qet bêyî çapkirinê nenivîsandiye. 

• AL: Ma kêliya krîzê ya ku em tê de ne ji bo we dijwar e an hûn ê bikaribin ji bo çîrokên pêşerojê tiştek erênî biparêzin?

ADA: Demên dijwar ji bo min ji bo teşwîqkirina jêhatîbûnê pir bilind dikin. Tu tenê divê rûnin ji bo xebatê û afirandinê û raman ji demên aramtir pir hêsantir diherikin.