Եվս մեկ տարի Ես ոչ մի քառորդ չեմ տալիս արտասահմանյան դդումներին, Չղջիկների, սարդոստայնի և հալածված տների ոչ բոլոր այդ իրերն են, որ ներխուժում են խանութներ և բարեր: Ոչ էլ կախարդական մանրանկարչական հագուստների և ուրվականների դպրոցական երեկույթներին (ոմանք այն ժամանակ երազում են ...): Ես չեմ գնում ժամանակի հետ և ոչ էլ քաղաքականապես ճիշտ եմ, որովհետև ես մնացի նրա մոտ ՝ Դոն Խուան Տենորիոյի հետ, Այժմ ամենաթազրկոտ ու սրիկա գանգի, բայց և ամենասիրված ու քավված գանգի այժմ արհամարհված (կամ վերաիմաստավորված) առասպելը:

Կոլեջի անդամ Խոսե Զորիլան գրեց իր պատմությունը 1844, ինչը ոգեշնչեց ձեզ Սեւիլիայի խաբեբան 1630-ից, վերագրվում է Տիրսո դե Մոլինա, Եվ դա այն է, ինչ մենք պետք է կարդանք և հատկապես տեսնենք ներկայացված այս առաջիկա ամսաթվերում: Գիտեմ, որ իմ մենամարտը պարտվողական է, բայց Ես կփորձեմ ամեն տարի պայքարել, որպեսզի շարունակեմ դրան տալ իր կարևորությունը, Դեռ վաղուց դպրոցականները ստիպված էին դա սովորել և արտասանել: Հիմա հիմա է: Դե, ես ամեն հոկտեմբերի վերջ վերադառնում եմ Լորելի պանդոկ ՝ գտնելու նրան, թե ինչպես է գրում իր նամակը: Սրանք նրա ամենաանմոռանալի համարներից մի քանիսը.

ԴՈՆ UՈՒԱՆ

Ինչքա thoseն են այդ անիծյալ ճչոցները:

Բայց վատ կայծակը կոտրում է ինձ

այո ՝ նամակն ավարտելիս

նրանք թանկ չեն վճարում իրենց ճիչերի համար:

***

Ահա դոն Խուան Տենորիոն

և նրա համար մարդ չկա:

Մեծամիտ արքայադստերից

նրան, ով ստոր նավակում ձուկ է բռնում,

չկա մի կին, որին ես բաժանորդագրվեմ,

և ցանկացած ընկերության ծածկույթ

եթե այն ոսկուց է կամ արժեքով:

Փնտրեք նրան ապստամբներին.

փակել խաղացողները;

ով պարծենում է կտրել նրան,

Տեսնենք կա՞ նրան, ով իրեն գերազանցում է

խաղի մեջ, կռվում կամ սիրո մեջ:

***

Ուր էլ գնայի

պատճառը, որ ես վրաերթի ենթարկեցի

առաքինությունը, որը ես ծաղրեցի,

Ես ծաղրում էի արդարությունը

Ես արդեն կանանց եմ վաճառել:

Իջա տնակները,

Ես բարձրացա պալատներ,

Ես բարձրացա ջրամբարները

և ամենուր, որտեղ ես հեռացա

դառը հիշողություն իմ մասին:

***

Ես աղաղակեցի դեպի երկինք, և նա ինձ չլսեց:

Բայց եթե դրա դռները փակեն ինձ,

իմ քայլերի Երկրի վրա

պատասխանիր դրախտին, ոչ թե ես:

***

Հեռացիր, շինծու քար:
Բաց թողեք, բաց թողեք այդ ձեռքը
որ դեռ վերջին հատիկն է մնացել
իմ կյանքի ժամացույցի վրա:
Թողեք այն, եթե դա ճիշտ է
քան կծկման կետ
հոգու փրկություն տալ
հավերժության,
Ես ՝ սուրբ Աստված, հավատում եմ քեզ.
եթե դա իմ չլսված չարիքն է,
քո ողորմությունն անսահման է ...
Տեր ողորմիր ինձ:

ԴՈՆ ԼՈՒԻՍԻ հետ

ԴՈՆ ԼՈՒԻՍ

Աստծո կողմից դու տարօրինակ մարդ ես:

Քանի օր եք օգտագործում

ձեր սիրած յուրաքանչյուր կնոջ մեջ:

ԴՈՆ UՈՒԱՆ

Մեկնել տարվա օրերը

որի մեջ դուք գտնում եք այնտեղ:

Մեկը նրանց սիրահարելու համար

մեկ ուրիշը ՝ դրանք ստանալու համար

մեկ այլ ՝ հրաժարվել դրանցից,

երկուսը ՝ դրանք փոխարինելու համար

և մեկ ժամ `դրանք մոռանալու համար:

DON DIEGO- ի հետ

ՊԱՐՈՆ ԴԻԵԳՈ

Դուք սպանում եք ինձ ... Ավելին, ես ներում եմ ձեզ

Աստծո սուրբ դատաստանում:

ԴՈՆ UՈՒԱՆ

Երկարաժամկետ դու ինձ դնում ես:

(Չնայած ես միշտ նախընտրելու եմ Տիրսո դե Մոլինայի այն տարբերակը, որտեղ Խաբեբան ասում էր «Ինչքա՞ն ժամանակ ես ինձ վստահում»):

DOÑA INÉS- ի հետ

ԴՈՆ UՈՒԱՆ

Ա Ahխ Trueիշտ չէ՞, սիրո հրեշտակ,

որ այս մեկուսի ափին

ամենամաքուր լուսինը փայլում է

իսկ դու ավելի լավ ես շնչում?

Թափառող, լցված այս աուրան

հասարակ հոտերի

գյուղացիական ծաղիկների

Այդ հաճելի ափը դուրս է հոսում.

այդ մաքուր ու անաղմուկ ջուրը

որ անցնում է առանց վախի

ձկնորսական նավը

որ սպասում է երգել օրը,

Trueիշտ չէ՞, աղավնյակս,

ինչ ես շունչ շնչում

 

***

ՏԻԿԻՆ ԻՆԵՍ.

Չգիտեմ ... Քանի որ տեսա նրան,

Իմ Բրիջիտը և նրա անունը

դու ինձ ասացիր, որ ես ունեմ այդ մարդուն

միշտ դիմացս:

Ամեն տեղ ինձ շեղում է

քո հաճելի հիշողությամբ,

և եթե ես նրան մի պահ կորցնեմ,

նրա հիշատակին ես հետ եմ ընկնում:

Չգիտեմ ինչ հմայք

իմ իմաստով դա իրականացնում է,

դա ինձ միշտ շրջում է դեպի իրեն

միտքն ու սիրտը.

և այստեղ և հռետորաբանության մեջ

և ամենուր զգուշացնում եմ

այդ մտածողությունը զվարճացնում է […]:

***

ՏԻԿԻՆ ԻՆԵՍ.

Լռիր, Աստծո համար, օ don դոն Խուան:

որ ես ի վիճակի չեմ դիմակայել

երկար ժամանակ առանց մահանալու

այնպես որ երբեք անհամբեր չեմ զգացել:

Ա Ahխ Լռիր կարեկցանքից,

որ քեզ լսելը ինձ թվում է

որ ուղեղս խենթանում է

սիրտս այրվում է

Ա Ahխ Դուք ինձ խմելու բան եք տվել

դժոխային ֆիլտր, անկասկած,

դա օգնում է քեզ հանձնվել

կանանց առաքինությունը […]

ԴՈՆ UՈՒԱՆ:

Իմ հոգի՛: Այդ բառը

իմ էությունը փոխում է ճանապարհը,

ինչ կարող եմ անել

մինչ Եդեմը կբացվի իմ առաջ:

Դա Դոնա Ինեսը սատանան չէ

ով է այս սերը դնում իմ մեջ;

Աստված է, որ ուզում է քեզ համար

հավանաբար շահիր ինձ նրա համար:

Ո՛չ, սերը, որն այսօր թանկ է

իմ մահկանացու սրտում

դա երկրային սեր չէ

ինչպես այն, ինչ ես զգում էի մինչ այժմ;

ոչ թե այդ անցողիկ կայծը

որ ցանկացած պոռթկում է մարում;

Դա կրակ է, որը կուլ է տալիս

որքան շատ է նա տեսնում, հսկայական, անհեթեթ:

Այսպիսով, մերժեք ձեր անհանգստությունը

գեղեցիկ doña Ines,

քանի որ ես զգում եմ քո ոտքերի տակ

դեռ առաքինության ունակ:

Այո, ես հպարտությունս կընկնեմ ՝ խոնարհվելու

լավ հրամանատարի առաջ,

և կամ նա կտա ինձ քո սերը,

կամ նա ստիպված կլինի սպանել ինձ:

***