Jiya mun tunatar da ku game da wannan marubucin, Emilia Pardo Bazan. Mun kawo muku kadan daga rayuwarsa da aikinsa, duk a takaice aka taƙaice, kuma muka bar muku shahararrun kalmominsa guda goma. A yau, muna so mu bincika, a taƙaice kuma cikin nishaɗi, ɗayan shahararrun littattafansa: "The pazos de Ulloa".
Idan kana son sanin abin da wannan littafin yake game da shi kuma ka karanta wani ɗan gajeren abu daga ciki, ka sha kofi ko shayi ka more wannan labarin tare da mu.
"The pazos de Ulloa" (1886)
Wannan littafin rubuta a 1886 ya bayyana labarin Don Pedro Moscoso, Marquis na Ulloa, wanda ke zaune a keɓe a cikin mummunan yanayin pazos, yankin bayinsa. Tare da Sabel, diyar bawansa Primitivo, marquis yana da zuriya mara kyau, wanda suke kira Perucho. Lokacin da Julián, sabon limamin cocin, ya isa pazo, sai ya dage akan marquis din don nemo matar da ta dace, don haka sai ya auri dan uwansa Nucha, wanda hakan ba zai hana shi fadawa cikin mummunar son bawan nasa ba.
A cikin wannan gutsutsuren da muka sanya a ƙasa, zamu iya ganin sha'awar mummunan yanayin, yanayin ismabi'ar Halitta (asalin Realism) na lokacin:
Thealiban angelfish suna walƙiya; kumatun sa sun harba, sai ya fadada karamin hancin sa tare da rashin son zuciyar Bacchus tun yana yaro. Abban, yana lumshe idanuwansa na hagu bisa kuskure, ya zube masa wani gilashi, wanda ya karba da hannu biyu ya sha ba tare da ya rasa ko digo ba; nan take ya fashe da dariya; kuma, kafin ya gama mirgina dariyarsa ta bachi, ya sauke kansa, yayi launi sosai, a kirjin marquis.
-Ka ganshi? Julian ta yi kuka cikin baƙin ciki. Ya yi ƙanƙanta da zai sha irin wannan, kuma zai kamu da rashin lafiya. Wadannan abubuwan ba na halittu bane.
-Bah! Primitivo ya shiga tsakani. Shin kuna tunanin cewa mai fashin ba zai iya tare da abin da yake da shi a ciki ba? Tare da wannan kuma tare da wannan! Kuma idan baza ku gani ba.
[...]
-Ta yaya yake faruwa? Primitivo ya tambaye shi. Shin kana cikin yanayi na wani dinari na toasting?
Perucho ya juya zuwa ga kwalbar sannan kuma, kamar a hankali, ya girgiza kansa a'a, yana girgiza fatun raguna masu kauri daga ɗamararsa. Bai kasance mutumin da ya fi kowa iyawa ba da sauƙi: ya sa hannunsa a cikin aljihun wandon sa ya fitar da kuɗin tagulla.
"Wannan hanyar…" ta yi gunaguni ga abbot.
"Kada ku zama yar baƙi, Primitivo," marquis ɗin ya faɗi tsakanin mai daɗi da kabari.
- Ina rantsuwa da Allah da kuma Budurwa! Julian ya roƙe shi. Zasu kashe wannan halittar! Mutum, kar ka dage kan sa yaron ya bugu: laifi ne, babban zunubi ne kamar kowane. Ba za ku iya shaida wasu abubuwa ba!
Primitivo, yana tsaye kuma, amma ba tare da barin Perucho ba, ya kalli malamin a hankali da wayo, tare da ƙyamar masu son zuciya waɗanda suke ɗaukaka kansu na ɗan lokaci. Kuma sanya tsabar tagulla a hannun yaron da kuma wanda ya gano kuma har yanzu ya zuba kwalbar giya a tsakanin lebbansa, ya karkata, ya ajiye ta a haka har sai duk giyar ta shige cikin cikin Perucho. Tare da cire kwalbar, idanun yaron sun rufe, hannayensa sun yi laushi, kuma ba sa canza launi, amma da alamun mutuwar a fuskarsa, da ya faɗi a kan teburin, idan Primitivo bai goyi bayansa ba ».