કવિ ઇડા વિતાલે (ઉરુગ્વે, 1923) ની વિજેતા રહી છે સર્વેન્ટસ ઇનામ, સૌથી વધુ પ્રતિષ્ઠિત સ્પેનિશ અક્ષરો, બુક ડે પર ફરી એક વાર વિતરિત. તે સતત બીજો વર્ષ છે કે એવોર્ડ સમુદ્રને પાર કરે છે અને ખૂબ લાંબી કારકિર્દીવાળા લેખકના હાથમાં જાય છે. હું ઉપાડ્યો તેમની કવિતાઓ 6 સૌથી અગ્રણી.
ઇડા વિતાલે
માં જન્મ મૉંટવિડીયો, ઇડા વિતાલે છે કવિ, અનુવાદક, નિબંધકાર અને સાહિત્યિક વિવેચક, અને ક callલનો એક ભાગ છે 45 ની જનરેશન, જ્યાં લેખકો મારિયો બેનેડેટી, જુઆન કાર્લોસ ઓનેટી ઓ આઇડિયા વિલારીયો. તેમની કવિતાના વિશેષણો વહન કરે છે બૌદ્ધિક, પણ પ્રખ્યાત, સાર્વત્રિક અને વ્યક્તિગત, અને તેથી પારદર્શક જેટલું .ંડા.
તેમને ઘણા અન્ય એવોર્ડ મળ્યા છે જેમ કે ઓક્ટાવીયો પાઝ એવોર્ડ, આ એલ્ફોન્સો રેઝ એવોર્ડ, આ રીના સોફિયા એવોર્ડ અથવા ફેડરિકો ગાર્સિયા લોર્કા આંતરરાષ્ટ્રીય કવિતા પુરસ્કાર. સર્વાન્ટીઝ ઘણા વર્ષો અને કારકિર્દી માટે અંતિમ સ્પર્શ વિના શંકા વિના છે. તે હાલમાં યુનાઇટેડ સ્ટેટ્સમાં રહે છે.
તેમના કામમાં, ના ટાઇટલ આ સ્મૃતિનો પ્રકાશ, સ્થિરતાના સપના, જ્યાં કાચંડો ઉડે છે, કાલ્પનિક બગીચા છે o અનંત ઘટાડો.
7 કવિતાઓ
પૃથ્વી પર ઉતરવું
તમે તમારા વરસાદના બૂટ મૂક્યા,
વરસાદ ની આંખો
અને શક્ય કરાની નિરાશા,
ચમકતા સવારના કપનો સ્વીકાર કરો,
કાદવ અનુમાન,
ચૂનાની ચામડી સામેની ઠંડી,
કોન્કોટ્સ વિરોધી યોજનાઓ,
apostપોસ્ટ્રોફી અને ખોટી રજૂઆત,
ધારો કે કવિતાનો પૂર્વર
પલંગમાં બિલાડીની જેમ આશ્રય.
પરંતુ થોડી વારમાં આપો
નીચે આવો, અને મૃત્યુના રડારના ક્ષેત્રમાં પ્રવેશ કરો,
દરરોજની જેમ,
કુદરતી રીતે, ટાટોલોજિકલ રીતે.
આ શબ્દ
અપેક્ષિત શબ્દો,
પોતે કલ્પિત,
શક્ય અર્થ વચન,
આકર્ષક,
હવાઈ,
ગુસ્સો,
એરિડનાસ.
એક ટૂંકી ભૂલ
તેમને સુશોભન બનાવે છે.
તેની અવર્ણનીય ચોકસાઈ
અમને ભૂંસી નાખે છે.
બેઠક
એકવાર શબ્દોના જંગલ પર
શબ્દોનો ઓચિંતો વરસાદ,
એક અવાજવાળું અથવા અવાચક
શબ્દ સંમેલન,
એક રડબડ કરતો સ્વાદિષ્ટ શેવાળ,
એક ચક્કર ગડગડાટ, એક સપ્તરંગી મૌખિક
શક્ય ઓહ થોડો થોડો અસંમત,
ત્યાં ગુણદોષ હતા,
હા અને ના,
ગુણાકાર વૃક્ષો
તેના દરેક પાંદડામાં અવાજ સાથે.
ફરી ક્યારેય નહીં, એવું કહેવામાં આવશે,
શાંતિ.
આ વિશ્વ
હું ફક્ત આ પ્રબુદ્ધ વિશ્વને સ્વીકારું છું
સાચું, ચંચળ, મારું.
હું ફક્ત તેની શાશ્વત ભુલભુલામણીને ઉત્તેજિત કરું છું
અને તેની સલામત પ્રકાશ, તે છુપાવેલ હોય તો પણ.
જાગવાની અથવા સપનાની વચ્ચે,
તેના ગંભીર ગ્રાઉન્ડ ફ્લોર
અને તે મારા પર તમારી ધૈર્ય છે
એક કે જે ખીલે છે.
તેમાં બહેરા વર્તુળ છે,
કદાચ,
જ્યાં હું આંખ મીંચીને રાહ જોઉં છું
વરસાદ, આગ
અપર્યાપ્ત.
કેટલીકવાર તેનો પ્રકાશ બદલાઈ જાય છે
તે નરક છે;
ક્યારેક ભાગ્યે જ
સ્વર્ગ.
કોઈક કદાચ
અડધા ખુલ્લા દરવાજા,
બહાર જોવા માટે
વચનો, ઉત્તરાધિકાર.
હું ફક્ત તેનામાં જ રહું છું,
હું તેની પાસેથી આશા રાખું છું,
અને ત્યાં પૂરતું આશ્ચર્ય છે.
હું તેમાં છું,
હું રહ્યો હતો,
પુનર્જન્મ.
દૈનિક જવાબદારીઓ
બ્રેડ યાદ રાખો,
ભૂલશો નહીં કે શ્યામ મીણ
કે તમારે વૂડ્સમાં બેસવું પડશે,
કે સુશોભન માટે વાપરવાની સામગ્રી તજ,
કોઈ અન્ય જરૂરી મસાલા.
ચલાવો, સાચો, સil,
દરેક ઘરેલું વિધિ તપાસો.
મીઠા, મધ માટે હાજર,
લોટ માટે, નકામું વાઇન માટે,
આગળ વધાર્યા વિના નિષ્ક્રિય ઝુકાવ પર પગલું,
તમારા શરીરની બર્નિંગ ચીસો.
આ જ થ્રેડર સોય દ્વારા પસાર કરો,
સાંજે પછી સાંજ,
એક ફેબ્રિક અને બીજા વચ્ચે,
કડવો સ્વીટ સ્વપ્ન,
વિખરાયેલા આકાશના ટુકડાઓ.
અને તે કે યાર્નનો બોલ હંમેશા હાથમાં રહે છે
અનંત ધૂમ મચાવે છે
જેમ અન્ય રસ્તાના વારામાં.
પણ વિચારશો નહીં
પ્રયત્ન કરવો નહિ,
વણાટ.
તે યાદ રાખવા માટે થોડો ઉપયોગ કરે છે,
દંતકથાઓ વચ્ચે તરફેણ લેવી.
એરિડના તમે બચાવ વિના છો
અને તાજ નક્ષત્ર વિના.
એકલા રહેવું
એક નિર્દય એકલા,
પોતાની ધાર પર એક નસીબદાર માણસ.
શું ઓછું? તમે બીજું શું સહન કરો છો?
તમે શું ગુલાબ પૂછો છો, ફક્ત ગંધ અને ગુલાબ,
ફક્ત સૂક્ષ્મ સ્પર્શ, રંગ અને ગુલાબી,
સખત કાંટા વગર?
ક્વેવેડોમાં
એક દિવસ
તે ધ્રુવથી વિષુવવૃત્ત પર ચ .ે છે
તે નીચે જાય છે
સ્વર્ગ ની પીંછા
જ્યાં તે પડે છે ત્યાં લોહીની ચાટ
સૌથી સચોટ ખાતું
ક્વેવેડોમાં ખોદતાં રહેવા માટે
તીવ્ર તિરસ્કારના કરૂબ
લ્યુસિફરિયન આત્માઓ
માણસના છેલ્લા ચારમાં આરામદાયક છે
મૃત્યુ ચુકાદો નરક મહિમા.