Recursos estilísticos na literatura

Os escritores sempre intentaron captar a atención do autor que le (ou escoita, con audiolibros) as súas obras. Para conseguilo, recorren a dous métodos básicos e principais: crear un historia sexy esperta interese do público lector e use o linguaxe dun xeito especial que resulta atractivo e fai que o lector desexe seguir lendo o teu traballo.

É por esta razón que hai unha gran cantidade de recursos estilísticos na literatura, que aínda que moitos foron interrompidos ou, polo menos, non se ven con tanta frecuencia, aínda existen e foron usados ​​na literatura durante séculos. Se queres ter un resumo de todos os recursos estilísticos, aquí o tes. Diferenciámolos en tres categorías segundo que aspectos da lingua afecta.

recursos fónicos

Estes recursos úsanse para usar o son coa linguaxe cun sentido estético e expresivo, causando unha certa sensación no lector:

• Aliteración: Repetición sistemática dun son para producir certos efectos sensoriais. No seguinte exemplo, repítense certos sons para dar a sensación de movemento suave.
• Onomaiopea: Imitación dun son real. A onomayopeya ás veces conséguese a través da aliteración. Nos seguintes versos, por exemplo, a repetición do "s" evoca o zumbido das abellas.

Recursos morfosintácticos

Ocorren engadindo, eliminando ou repetindo palabras ou alterando a orde das palabras na frase:

• Epíteto: Consiste en empregar un adxectivo que expresa unha calidade do substantivo ao que está unido.
• Sinonimia: É unha enumeración de termos que teñen un significado común.
• Asyndeton: Consiste en omitir conxuncións para producir un efecto de velocidade.
• Polisíndeto: É o recurso oposto ao mencionado anteriormente. Consiste na repetición de conxuncións innecesarias; produce un efecto de solemnidade, intensidade ou lentitude.
• Elipse: Consiste na eliminación de termos xa que se consideran que se entenden.
• Anáfora: Consiste na repetición dunha ou máis palabras ao comezo de varios versos ou frases.
• Paralelismo: É a repetición de construcións similares en dous ou máis versos ou frases.
• Hiperbatón: Consiste en alterar a orde lóxica das palabras da frase.

recursos semánticos

Estes recursos son os que fan que o significado das palabras cambie no texto:

• La paradoxo: Figura na que se relacionan dúas ideas ou conceptos que parecen opostos ou contraditorios pero que nun sentido máis profundo non o son.
• La antítese: Consiste en palabras ou frases opostas de significado oposto.
• La ironía: Consiste en implicar o contrario do que se di. O significado real despréndese do contexto.
• El símil: É a comparación entre dúas palabras ou ideas.
• La hipérbole: É unha esaxeración.
• La metáfora (tropo): Consiste en nomear unha realidade co nome doutra coa que o autor establece unha identificación pola súa similitude.
• La metonimia (tropo): consiste en nomear unha realidade co nome doutra coa que mantén unha estreita relación, como a entre o autor e a súa obra, o contido e o envase, o lugar e o produto que provén dela, etc. .
• La sinécdoque: É un tipo particular de metonimia que consiste en designar a parte para a totalidade ou a totalidade para a parte. Exemplo: "Reuniu máis de trescentas cabezas".

Clasificación de recursos estilísticos de carácter semántico

Os recursos estilísticos semánticos vistos anteriormente clasifícanse á súa vez en tres categorías diferentes, dividíndose do seguinte xeito:

• recursos semánticos baseada na oposición de ideas: Nestas entraría a ironía, o paradoxo e a antítese.
• recursos semánticos baseado en relacións de semellanza: Nesta división estarían os recursos de metáfora (que veremos máis e mellor explicados a continuación), imaxe e símil.
• recursos semánticos baseado en relacións de contigüidade: Estes incluirían os recursos da metonimia e da sinécdoque.

Recursos baseados na semellanza

La metáfora é un dispositivo literario baseado na semellanza. Exemplo: «Saca da túa alegre primavera / o doce froito, antes do tempo irado / cobre de neve o fermoso cume» (versos de Garcilaso de la Vega). Neste caso, ademais, pódese falar de a alegoría porque o discurso presenta un sistema de metáforas que traballan xuntas para expresar a mesma idea: "A alegre primavera" neste caso sería a mocidade; "A froita doce"Sería o presente presente; "Tempo de rabia ou inverno" representaría a vellez; «A neve, o pelo gris e o fermoso cumio» sería a cabeza. Non obstante, a metáfora non é o único recurso semántico que se crea en resposta a este tipo de relacións. O símil e fotografía tamén teñen estas características. Abaixo, cun exemplo das chamadas "Greguerías" por Ramón Gómez de la Serna podemos velo:

• Exemplo semellante: A lava semella un cocodrilo que avanza / As ras son lanzadas ao estanque coma se estivesen postas.
• Exemplo de imaxe ou metáfora impura: 8 é o reloxo de area dos números / O cazador é a culler de zapatos.

É importante ter en conta que mentres na metáfora un termo (pelo gris) substitúese por outro (neve), no símil e na imaxe denomínanse as dúas realidades similares (lava, crocodilo, 8, reloxo de area).

Como podemos ver, hai moitos conceptos que se atribúen a recursos estilísticos, polo tanto, a mellor forma de aprendelos, recordalos e identificalos é seleccionando un poema ou texto antigo e analizándoo.

Artigo relacionado:

Antecedentes e forma na literatura. Que dicimos e como o dicimos.