Carlos Arniches Bhithinn air a choileanadh an-diugh 152 bliadhna. B ’e an Alicante seo, ge-tà, aon de na sgrìobhadairean a bidh iad a ’dèanamh ceangal nas fheàrr ri Madrid agus a bheatha aithriseach tron saoithe, gnè anns nach b ’urrainn do dhuine a bhith co-ionnan ris. Bha e cuideachd a ’co-obrachadh mar liriceach le luchd-cruthachaidh ciùil ainmeil sùla. Am measg na h-obrach torrach aige tha tiotalan cho ainmeil Is e a ’Bh-Uas Trévelez, an duine agam, caraid Melquiades, Na caciques, Tha an duine agam a ’tighinn! An-diugh bidh mi a ’teasairginn criomagan dhiubh.
Carlos Arniches
Ràinig Arniches Madrid aig aois 19. Bha e air obair mar neach-naidheachd ann am Barcelona. Agus aon uair ann am Madrid chaidh e a-steach do shaoghal an t-seallaidh le cuideachadh bhon neach-ciùil ainmeil, cuideachd à Alicante. Ruperto Chapi.
Bha e na mhaighstir air a bhith a ’nochdadh an Modhan Madrilenian anns na thòisich tron zarzuela agus sainetes liriceach coltach Naomh Isidra. Mar thoradh air an t-soirbheachas aige, chaidh a choisrigeadh dha na sgitichean.
Sinetes
Leis an àile thraidiseanta agus na caractaran caractar Arniches air a dheasbad gu èibhinn cùisean no suidheachaidhean dachaigheil no nas miosa. Bidh toradh measgachadh den dà eileamaid uaireannan a ’crìochnachadh air dè grotesque agus, gun teagamh, searbhachd.
Is e pàtran a th ’ann a tha gu tric air ath-aithris: tha dà charactar an aghaidh (deagh chridhe agus droch chridhe; fear iriosal agus dìcheallach agus burraidh eile agus le mòran bhilean), tha cuideachd an bean ghaoil ach rudeigin naive agus an bodach, goireasach agus dìonach. Tha na h-argamaidean aig an cànan gu math traidiseanta agus aig a ’cheann thall bidh iad an-còmhnaidh a’ buannachadh math, gràdh agus onair agus tha na h-eucoraich a ’magadh.
Ach a bharrachd air dibhearsain, bha Arniches cuideachd a ’sireadh an càineadh sòisealta a ’nochdadh luachan air an gluasad le mòr-mhiann no hypocrisy, an aghaidh Luachan uile-choitcheann, mar theaghlach, onair no gaol. Tha an earrann seo bho, is dòcha, an tiotal as ainmeil aige, A ’Bh-Uas de Trévelez, Tha e a ’frithealadh a’ mhionaid seo de chuimhne air Mgr Arniches a dhùnadh.
A ’Bh-Uas de Trévelez
ACHD A DHÀ, SCENE V.
Numeriano (an Galán); an uairsin thig Florita a-steach.
ÀIREAMH. (Bidh e a ’tuiteam gu ìre air being.)
- O Thighearna! Uill; Chan eil mi air a bhith a ’cadal, ag ithe, no a’ fuireach airson còig latha deug ... Agus tha mi, aig nach robh sgillinn a-riamh, air a bhith nam mhealltaire! ... Air sgàth eadar an dà chù agus am Marco, a tha ga phàigheadh a-steach cuibhreannan, tha mi leth an tuarastal. Abair dealbh beag!… Canaidh Don Gonzalo gur e “an stain” a th ’ann, ach quia. Tha e tòrr nas motha. La Mancha agus La Alcarria, uile còmhla. Cha do chuir mi barrachd air rioban timcheall air agus thog e mi gu còig air fhichead dolar! ... O, tha mi tinn, chan eil teagamh sam bith agam. Tha ceann goirt, fois, spasms nearbhach agam; oir a bharrachd air a h-uile càil seo, tha am boireannach sin às mo chiall. Tha e de dh ’àrdachadh, de dh’ fhaireachdainn agus de dh ’uireasbhuidh a tha diombach. Agus an uairsin tha beagan sanasan aige ... An-dè dh ’fhaighnich e dhomh an robh mi air nobhail leis an t-ainm" The First Kiss "a leughadh, agus cha do leugh mi i, ach eadhon ged a bha mi eòlach air nam chridhe ... Na h-èibhinn beaga sin, chan eil! Agus gu h-iomlan, tha e a ’bruidhinn le briathrachas cho clisgeil’ s gum bi mi a ’coimhead dubh airson a mhaidseadh. An seo tha mi air a bhith a ’ruith air falbh bhuaipe ... An seo, eadhon airson beagan mhionaidean, tha mi saor bhon t-sealladh uamhasach sin, bhon t-sealladh sin ...
FLORITA. (A ’putadh nan geugan air falbh bho bhonn an fhuarain, bidh e a’ putadh a-mach aodann gàire agus ag ràdh gu sunndach.)
- Nume!
NUMERIANO (ag èirigh le leum uamhasach. A bharrachd air an sin.)
- Adharc!… An sealladh!
LAOIDH.
- Adored Nume.
ÀIREAMH. (Le dìmeas.)
- Florita!
FLORITA (a ’falbh, a’ toirt sùil air.)
- Ach cho bàn! Tha thu gun dath! A bheil eagal ort?
ÀIREAMH. (Faint.)
- Ma shèid iad, chan fhaigh iad clot.
LAOIDH.
- Uill, tha mi, a ’falbh, air a bhith a’ dol bho aon taobh den leabaidh fhlùraichean chun taobh eile air do shireadh, agus thusa, a ghràidh?
ÀIREAMH.
- Bidh mi a ’coiseachd cuideachd; ach nas leisg na thusa, bha mi air suidhe airson mionaid airson toileachas a thoirt dhomh a bhith a ’meòrachadh air an oidhche shocair is rionnagach! ...
LAOIDH.
- Oh Nume!… Uill, bha mi a ’coimhead air do shon.
ÀIREAMH.
- Uill, ma tha fios agam gu bheil thu a ’coimhead air mo shon, tha mi a’ mionnachadh gu bheil mi a ’ruith, gun ruith mi a choinneachadh riut.
Bi a 'chiad fhear a thog beachd