ژانر روایی: عناصر روایت

چه کسی متن را به نثر می نویسد ، باید کاملاً بداند که چیست ژانر روایی y چه عناصر آن را تشکیل می دهند. حتی در این صورت ، به خصوص در نویسندگان جوان و جوان ، مشاهده نقص در روایت معمول است. اگر می خواهید کار بعدی شما با داشتن روایت خوب مشخص شود ، بمانید و این مقاله را که امروز به شما پیشنهاد می دهیم بخوانید و بدانید که عناصر اصلی هر روایت چیست.

منشأ ژانر روایت

اکنون که کمی بیشتر با ژانر روایی آشنا شدید ، باید بدانید که منشا an آن است. ما در مورد قرون وسطی ، و به طور خاص از اروپا ، قاره ای که در برخی مکان ها با هدف به خاطر سپردن وقایع تاریخی ، سنت ها ، شخصیت هایی که قهرمان بوده اند ، کاپیتان های بزرگ و ماجراهای قهرمانانه آنها استفاده می شود ...

با این حال ، شناخته شده است که ، در یونان ، هومر کسی بود که این ژانر روایی را به وجود آورد ، اگرچه او شخصیتی بود که می دانست چندین ژانر (درام ، غزل ، روایت ...) را در یک متن با هم مخلوط کند ، چیزی که نویسندگان بسیار کمی در سطح کارشناسی به آن دست یافتند.

حسن این امر این است که ، وقتی آثار داستانی شروع به ظهور کردند ، باعث افزایش جوانان شد که می خواستند خود را برای نوشتن آن ژانر شروع کنند. و همچنین به تعداد بیشماری از خوانندگان علاقه مند به آن ، از این رو به همان صورتی که اکنون آن را می شناسیم توسعه یافته است.

ویژگی های ژانر روایت

در آثار روایی، یک راوی یک کنش یا توالی رویدادهایی را ارائه می دهد که در آن مجموعه ای از شخصیت ها در یک فضای مشخص و در یک زمان از پیش تعیین شده شرکت می کنند. همه این م componentsلفه ها به عناصر روایت تبدیل می شوند (که در ادامه با جزئیات بیشتری خواهیم دید).

یک روایت ادبی با بازآفرینی مشخص می شود یک جهان داستانی، گرچه در بعضی موارد چنین هستند حقایق الهام گرفته از واقعیت. حتی در این صورت ، هنوز یک داستان داستانی است زیرا نویسنده همیشه در قسمت های جدید اختراع شده سهیم است یا واقعیت را با ظرایف ذهنی شارژ می کند و بنابراین صد در صد واقعی متوقف می شود.

ویژگی دیگر این نوع متن این است که معمولاً از شخص سوم استفاده می شود ، اگرچه شخص اول نیز مکرر است وقتی که قهرمان اصلی داستان راوی کتاب باشد.

اگرچه قبلاً در ژانر روایی یافتن ابیات معمول بود ، اما امروزه متداول ترین آن این است که روایت کاملاً به نثر نوشته می شود.

عناصر روایی

عناصر تشکیل دهنده یک روایت به شرح زیر است:

• راوی: اگر مربوط به وقایع در شخص سوم بدون شرکت در آنها باشد ، یا درونی ، هنگامی که وقایع را در شخص اول به عنوان قهرمان یا شاهد وقایع ربط می دهد ، می تواند خارج از عمل باشد. راوی خارجی معمولاً یک راوی دانای کل است که از همه شخصیت های سازنده اثر ، از جمله افکار و صمیمیت های آنها ، همه چیز را می داند و می داند.
• شخصیت ها: آنها مواردی هستند که وقایع مختلفی را که در نمایش روایت می کنیم ، تحریک می کنند. خصوصیات آن از طریق اقدامات ، گفتگوها و توصیفات آن منتقل می شود. در میان شخصیت ها ، قهرمان همیشه برجسته است ، که کسی است که وزن عمل را حمل می کند و آنتاگونیستی است که با او مخالفت می کند. همچنین بسته به کار می توانیم شخصیت های ثانویه کم و بیش پیدا کنیم.
• طرح داستانی یا کنش داستانی مجموعه حوادثی است که در روایت رخ می دهد. این وقایع یا وقایع در یک زمان و در یک مکان قرار دارند و بر اساس یک ساختار ساده مانند داستان ها یا داستان ها یا پیچیده تر مانند رمان ها تنظیم شده اند.

علاوه بر عناصری که دیده ایم ، موارد دیگری نیز وجود دارد که در این سبک ادبی نیز مهم هستند و معمولاً نه تنها هنگام خواندن ، بلکه هنگام نوشتن نیز برای تعریف استفاده می شوند. اینها هستند:

محیط

تنظیمات مربوط به مکان ، لحظه ، موقعیت ... است که در آن داستان قصد دارد انجام شود. یعنی شما خواننده را در موقعیتی قرار می دهید که نقشه در کجا اتفاق می افتد ، در چه سالی اتفاق می افتد ، چه زمینه سیاسی و اجتماعی وجود دارد و شخصیت ها چگونه زندگی می کنند.

گاهی اوقات ، نویسندگان این عنصر را نادیده می گیرند ، اما ضربات قلم مو را ترک می کنند که خواننده ، هنگام خواندن ، ایده اوضاع را شکل می دهد. بارها این یک انتخاب لوازم جانبی بیشتر از موارد ضروری می شود.

با این حال ، اهمیت دادن به طرح بسیار مهم است ، زیرا تفاوت های ظریفی را در اختیار شما قرار می دهد که به توسعه بهتر همه عناصر کمک می کند.

شیوه

سبک روشی است که نویسنده در آن در ژانر روایت پیشرفت می کند. به عبارت دیگر ، ما در مورد تمبر نویسنده ، نحوه استفاده از زبان ، منابع ادبی صحبت می کنیم ... به طور خلاصه ، نوشته های او

هر نویسنده یک جهان است و هر یک به نوعی نوشتن را دارد. به همین دلیل است که ، هنگام خواندن ، ممکن است یک رمان را دوست داشته باشید یا آن را رد کنید ، اما با این وجود اگر سبک مشابه دیگری را انتخاب کنید ، ممکن است احساسات دیگری نسبت به آن داشته باشید.

به عنوان مثال ، نویسندگانی وجود دارند که سبک آنها بیان بسیاری از احساسات با کلمات است. در حالی که دیگران قادر به انجام این کار نیستند و به توصیف بسیار محدود محدود می شوند به طوری که خواننده تمام داده ها را در اختیار دارد و آنچه را که می خواند در ذهن خود بازآفرینی می کند تا احساسات شخصیت ها را تجربه کند.

موضوع

سرانجام ، آخرین عنصر ژانر روایی موضوع است. این هست مربوط به طرح و نقشه ، به عبارت دیگر ، توسط خود تاریخ تعریف خواهد شد. و بسته به مورد ، می توانید وارد یک موضوع عاشقانه ، تاریخی ، کارآگاهی (یا رمان جنایی) ، داستان علمی ، موضوع ترسناک شوید ...

دانستن همه اینها مهم است زیرا ، حتی اگر مطلبی بین دو مضمون قرار داشته باشد ، همیشه خوب است که بدانید کجا باید آن را کادر بندی کرد ، هم برای اینکه خوانندگان این سبک آن را پیدا کنند و هم برای اینکه شما به ناشران مختلف بروید یا انتشار آن را انتخاب کنید و دسته های مناسب را انتخاب کنید.

راوی و شخصیت ها: دو چهره مهم ژانر روایت

اگرچه پیش از این که در مورد راوی و شخصیت ها ، دو تا از مهمترین عناصر ژانر روایت ، با شما صحبت کنیم ، دوست داریم کمی بیشتر در مورد آنها تعریض کنیم. و انها هستند مهمتر از خود طرح داستانی است. در حقیقت ، گرچه مورد آخر بسیار اصیل و کاملاً اندیشیده شده است ، اما اگر راوی نتواند خواننده را در موقعیت خود قرار دهد و شخصیت ها به طور واقعی توسعه نیابند ، ممکن است کل داستان لنگیده و بخار خود را از دست بدهد.

راوی

اگرچه گفتیم که راوی در ژانر روایت معمولاً به صورت سوم شخص یا حتی به صورت اول شخص (هر دو مفرد) نوشته می شود ، اما حقیقت این است که می توان آن را به صورت شخص دوم نیز نوشت. برای درک آسان تر برای شما:

• اولین فرد: راوی همچنین شخصیت اصلی داستان است که باعث می شود کل کار بر روی خودش متمرکز شود تا از احساسات ، افکار و اعمالی که دیده می شود ، بیاموزد.
• این نیز یک مشکل دارد ، و آن این است که شما نمی توانید شخصیت های دیگر را به طور کامل توسعه دهید زیرا شما باید بر آنچه شخصیت اصلی فکر می کند / انجام می دهد / بیان می کند تمرکز کنید.
• شخص دوم: این در این ژانر چندان مورد استفاده قرار نمی گیرد ، اما شما کتابهایی را پیدا می کنید که در آن استفاده شده باشد ، و این کار را با استفاده از شما به عنوان مرجع ، مربوط به یک شخص ، یک اشیا object یا یک حیوان انجام می دهد.
• سوم شخص: بیشترین کاربرد را دارد زیرا واقعاً امکان توسعه همه شخصیت ها و همه واقعیت ها را فراهم می کند. این راهی است که خواننده نه تنها با قهرمان داستان بلکه با هر یک از شخصیت ها همدردی می کند. به این ترتیب ، او فقط به یک تماشاگر صرف تبدیل می شود که روایت می کند چه اتفاقی می افتد ، آنها می گویند ، شخصیت ها تجربه می کنند ، هر دو شخصیت اصلی و ثانویه ، سوم ...

شخصیت ها

در مورد شخصیت ها ، همانطور که می دانید ، اثری از ژانر روایی می تواند شخصیت های زیادی داشته باشد. اما چندین شکل برای طبقه بندی آنها وجود دارد. و این موارد عبارتند از:

• قهرمان داستان: شخصیتی که داستانی که برای او تعریف می شود اتفاق می افتد. به عبارت دیگر صدای آواز کار است. این قهرمان داستان تقریبا همیشه یک شخص ، حیوان ، شی object است ... اما فقط یک نفر. با این حال ، در تاریخ ادبیات آثار زیادی وجود داشته است که به جای یک قهرمان اصلی ، چندین اثر در آنها وجود داشته است.
• آنتاگونیست: همانطور که می گویند ، هر قهرمان به یک شخصیت شرور احتیاج دارد. و آنتاگونیست آن "شرور" است ، شخصی که با قهرمان داستان مخالف است و می خواهد او پیروز نشود. باز هم به موارد بالا برمی گردیم ، معمولاً فقط یک "بد" وجود دارد ، اما کارهای زیادی وجود دارد که بیش از یک اثر در آنها وجود دارد.
• شخصیت پویا: این روش فراخوانی این است که شخصیت های ثانویه چگونه مهم تعریف می شوند. آنها شخصیت هایی هستند که برای استحکام بیشتر به کلی پر می شوند ، اما با پویایی و همراهی قهرمانان اصلی و آنتاگونیست ها ، به ابزاری قدرتمند تبدیل می شوند تا مراحل داستان را به سمت مکانی که می خواهید هدایت کنید.
• شخصیت های ثابت: می توان گفت که آنها شخصیت های درجه سوم هستند ، آنهایی که چند بار ذکر می شوند اما در واقع سهم عمده ای در داستان ندارند ، اما فقط راهی برای یافتن داستان و شخصیت ها هستند ، اما بدون تأثیر بر آنها.

گفته شد ، دشوارترین بخش یا عنصر روایت برای ترسیم چیست؟ آیا شما از کسانی هستید که ابتدا طرح داستانی دارند و سپس شخصیت اضافه می کنند یا بالعکس؟ به طور خلاصه به من بگویید که چگونه در آغاز کار به کار خود نزدیک می شوید.