اول شخص مفرد مجموعه داستان است توسط هاروکی موراکامی در سال 2020 توسط ویراستاران Tusquets، یک اثر ثابت به زبان اسپانیایی نویسنده محترم ژاپنی.
موراکامی در کار گسترده‌اش، این بار گلچین جدیدی از داستانها را می‌یابد که با ظرافت سروده شده است. در آن ترق می کنند یادداشت های عاشقانه نسبت به زندگی و افرادی که آن را احاطه کرده اند، نگرش آنها و لحظاتی که با آنها همراهی می کنیمچه اجتماعی و چه در خلوت ما. اثری که با زیبایی و خلاقیت معمول موراکامی بازمی گردد و در اینجا بیشتر درباره آن به شما خواهیم گفت.
شاخص
اول شخص مفرد
چه نوع کاری است؟
تعهد کتاب روشن است: راوی منفرد که تجربه اول شخص را تضمین می کند. با این حال، نمی توان قضاوت کرد که آنچه خوانده می شود چیزی ابداع شده، گواهی یک خود است، یا اینکه این خود موراکامی است که پشت داستان است. این چیزی است که نویسنده با آن بازی می کند و باید روی چیزی که هر یک تصمیم می گیرد باور کند شرط بندی کند. موراکامی با ظرافت خواننده خود را دعوت می کند، او را وادار می کند در داستان هایی که به زبان اول شخص صحبت می کنند شرکت کند. و در عین حال آنها شاهد یک زندگی روزمره به ظاهر بی مزه هستند که حاوی داستان هایی است که می توان با آنها احساس همذات پنداری کرد..
این کتاب شامل هشت داستان است:
- سنگ خشن، بالش سرد.
- کرم رنگ.
- چارلی پارکر نقش بوسا نوا را بازی می کند.
- با بیتلز.
- گلچین شاعرانه پرستوهای یوکلت توکیو.
- کارناوال
- اعترافات یک میمون شیناگاوا
- اول شخص مفرد.
سبک و مضامین
سادگی لحظه هایی که موراکامی در داستان های متنوع داستان هایش به آنها ارزش می دهد، خودنمایی می کند. همه آنها در عشق و تحسین نسبت به چیزهای کوچک در زندگی، لحظاتی که زندگی می کنیم و افرادی که خود را با آنها احاطه کرده ایم مشترک هستند. مطمئناً لحن نوستالژیک و امیدوارکننده ای دارد.
موضوعاتی که او در مورد آنها صحبت می کند: مانند یک آهنگ، یک تیم بیسبال، فردی که ما را دیوانه می کند ... عشق. زندگی. همه با اشتیاق برای جوانی، برای گذشته ای که همیشه برمی گردد، تجربه یا نبوغ. موراکامی با عطای کسی که استعداد کار می کند می نویسد و کار خود را بدون خودنمایی نشان می دهد. فقط کمی حیله گری لازم است تا بفهمیم چه چیزی حقیقت دارد از آنچه متعلق به تخیل خالق است. یا، خوب ... آیا این مهم است؟
به همین ترتیب، موراکامی تجربه برجسته خود را برای کسانی که از قبل او را می شناسند و همچنین برای خوانندگان جدیدی که برای اولین بار به او نزدیک می شوند منعکس می کند. اول شخص مفرد به نظر توقفی بر سر راه تولید آن، هستی و ادبیات را زنده می کند، بی آنکه گذر زمان را پنهان کند، فرسوده و پژمرده. اما، در عین حال، او در داستان‌هایش احساسی خاص در دوران جوانی و نوجوانی ایجاد می‌کند: برای تازه‌سالان و تازه‌شده برای جانبازان.
برخی نت ها به صدا در می آیند ...
موسیقی بخشی از زندگی و کار موراکامی است. به همین دلیل است این موضوع برجسته است و در کتاب دیگری از نویسنده دوباره معرفی شده و می رقصد. جالب است که چگونه ژاپنی ها و آرژانتینی ها (در مورد کورتازار صحبت می کنیم) در عشقشان به تونالیته جازی مثلاً چارلی پارکر با هم همسو می شوند. یکی از داستان ها با ساکسیفونیست آمریکایی ارتباط دارد، همانطور که کورتازار در داستان خود "El Perseguidor" نیز انجام داد. به علاوه عناصر موسیقی به بیتلز، وینیل یا شیفتگی دوستداران موسیقی اشاره دارد برای نت های هشتم و نت های چهارم.
خواننده بدون شک می‌تواند با واقعی‌ترین و شگفت‌انگیزترین موراکامی، در اول شخص، و با یک میمون ارتباط برقرار کند.
هاروکوی موراکامی
هاروکی موراکامی در سال 1949 در کیوتو به دنیا آمد.. او در دانشگاه واسدا تحصیل کرد و علاوه بر داستان نویسی و مقاله نویسی، به ترجمه و تدریس نیز می پردازد. سرگرمی های او شامل موسیقی و ورزش، به ویژه دو و میدانی است، فعالیتی که خود او مدت ها به آن مشغول بود.
قبل از اینکه خود را وقف نویسندگی کند، مشاغل مختلفی داشت: او در یک فروشگاه موسیقی کار می کرد و بار جاز خود را افتتاح کرد. موراکامی در حین پرداخت قبوض، ساعت‌ها در روز (و شب) برای نوشتن داستان‌هایش دزدی می‌کرد. En وقتی در مورد نوشتن صحبت می کنم در مورد چه چیزی صحبت می کنم چیزهای زیادی در مورد نویسنده کشف شده استمثل زمانی که اولین داستان‌هایش را پشت میز آشپزخانه‌اش می‌نوشت، در سحرگاهان و پس از بستن بارش خسته شده بود.
در شخصیت او به عنوان یک نویسنده، تأثیر غربی که او دریافت کرده و در آثارش ریخته است خودنمایی می کند. بسیاری دیگر از نویسندگان ژاپنی به همین دلیل او را خالق شرقی نمی دانند. موراکامی همیشه با موسیقی و ادبیات غرب زندگی می کرد، به ویژه تحت تأثیر کرت وونگات قرار گرفته است.
به نوبه خود، تحسین کنندگان بسیاری از نویسنده ژاپنی وجود دارند که امیدوارند روزی او برنده شود جایزه نوبل ادبیات. اگرچه این نام سالهاست که مطرح بوده است، اما تاکنون موفق به کسب این جایزه نشده است. ولی موراکامی در سطح بین المللی شناخته شده و به پنجاه زبان ترجمه شده است.. و این است که او را یکی از تأثیرگذارترین رمان نویسان کنونی می دانند.
برخی از مشهورترین آثار او عبارتند از: بلوز توکیو, وقایع نگاری پرنده ای که جهان را می پیچد, کافکا در ساحل, 1Q84, سالهای زیارت پسر بی رنگیا من در مورد دویدن صحبت می کنم در مورد چه چیزی صحبت می کنم.
اولین کسی باشید که نظر