Βιογραφία του Rubén Darío

Ψάχνετε για μια βιογραφία του Rubén Darío; Η Νικαράγουα Ρουμπέν Νταρίο ήταν ένας από τους Ισπανό-Αμερικανούς ποιητές που οι περισσότεροι με την ποίησή του έφερε επανάσταση στον ρυθμό του στίχου της Καστίλης. Θα μπορούσε επίσης να ειπωθεί ότι μαζί του το νεωτεριστικό ρεύμα, ο ίδιος ο κύριος υποστηρικτής του.

Ο Rubén Darío δεν ήταν ακριβώς αυτό το όνομα. Το πραγματικό του όνομα ήταν Ευτυχισμένο Rubén García Sarmiento, αλλά πήρε το επώνυμο του Darío επειδή ήταν με το ψευδώνυμο ότι ο πατέρας του ήταν γνωστός. Ο Rubén άρχισε να γράφει από τη συνήθεια, σαν να γράφει ποιήματα ήταν κάτι φυσιολογικό εκείνη την εποχή και στο περιβάλλον του (elegies για τον αποθανόντα, αποδόσεις στις νίκες κ.λπ.), αλλά με μια εκπληκτική ευκολία κατά τη σύνταξη στίχων με ρυθμούς και τα απαγγέλλουν.

Η ζωή του δεν ήταν καθόλου εύκολη. Μεγάλωσε γύρω από ένα σύνολο οικογενειακών διαφωνιών που τον οδήγησαν να δραπετεύσει γραπτώς, σχηματίζοντας έτσι ένα συγκεκριμένο ρομαντικό και ιδανικό όνειρο σε όλες τις πρώτες του συνθέσεις.

Πέρασαν δεκαετίες και ο Rubén Darío κλήθηκε να φέρει επανάσταση ρυθμικά στον στίχο της Καστίλης και να γεμίσει τον κόσμο της ισπανικής-αμερικανικής λογοτεχνίας με νέες φαντασιώσεις.

"Τα παράξενα λουλούδια φαίνονται
στη λαμπρή χλωρίδα των μπλε παραμυθιών,
και ανάμεσα στα μαγεμένα κλαδιά, το
papemores, του οποίου το τραγούδι θα έκσταση της αγάπης
στις βολβίδες.

(Papemor: σπάνιο πουλί · βολβίδες: αηδόνια.) "

Σύντομη ζωή, έντονη λογοτεχνική καριέρα (1867-1916)

Ρουμπέν Νταρίο γεννήθηκε στα Metapa (Νικαράγουα), αλλά μόνο ένα μήνα μετά τη γέννησή του, μετακόμισε στη Λεόν, όπου ο πατέρας του Μανουέλ Γκαρσία και η μητέρα του Ρόσα Σαρμιέντο υποτίθεται ότι είχαν έναν βολικό αλλά όχι πολύ ευημερούμενο γάμο γεμάτο δυστυχία. Έκανε τον εαυτό του άνετο στα τοπικά κυλικεία και έφυγε κατά καιρούς με τους συγγενείς της. Ο Χάος ήταν παρών σε αυτήν την οικογένεια και ο Ρούμπεν σύντομα πήγε να ζήσει με τους θείους της μητέρας του, Μπερνάρντα Σαρμιέντο και ο σύζυγός της, το Συνταγματάρχης Féliz Ramírez, που τον υποδέχτηκε πολύ καλά και σαν αληθινούς γονείς. Ο Ρούμπεν δεν είχε την αγάπη της μητέρας του και πολύ λιγότερο του πατέρα του, για τον οποίο ένιωθε μια πραγματική απόσπαση.

Σπούδασε σε α Κολέγιο Jesuit, στον οποίο δεν πρέπει να είχε πολύ αγάπη, λαμβάνοντας υπόψη τα ειρωνικά και γελοία ποιήματα που έγραψε γι 'αυτό εκείνη την εποχή. Στη νεολαία του, ένιωσε σύντομα τη ρομαντική επιρροή του Γκούσταβο Αντόλφο Μπέκαερ y Ο Víctor HugoΚαι οι δύο θεωρούσαν τα αιθένια ερωτευμένα, πάντα δίδονται στον ρομαντισμό και στις δυσαρεστημένες αγάπη.

Με 15 χρόνια Είχα ήδη μια λίστα με τα ονόματα τριών κοριτσιών: Rosario Emelina Murillo (σύμφωνα με την περιγραφή, ένα λεπτό κορίτσι με πράσινα μάτια), ένα μακρινό, ξανθό και αρκετά όμορφο ξάδελφο που αργότερα πίστευαν ότι ήταν η Isabel Swan και, τέλος, η τραπέζια καλλιτέχνης Hortensia Buislay. Αλλά κανένας δεν θα έφτανε στην καρδιά του όσο και ο πρώτος, η Rosario Emelina Murillo, στην οποία αφιέρωσε ένα μεσαίο συναισθηματικό μυθιστόρημα με τίτλο "Εμελίνα." Ήθελε να την παντρευτεί, αλλά και οι δύο φίλοι του και οι συγγενείς του συνωμότησαν για να τον κάνουν να φύγει από την πόλη και να μην πάρει βιαστικές και αδιανόητες αποφάσεις.

Το 1882 είχε μια συνάντηση με Πρόεδρος Zaldívar, στο Ελ Σαλβαδόρ, του οποίου έγραψε τα εξής: «… ήταν πολύ ευγενικός και μου μίλησε για τους στίχους μου και μου πρόσφερε προστασία. Αλλά όταν αναρωτήθηκα τι ήθελα, απάντησα με αυτές τις ακριβείς και αξέχαστες λέξεις που έκαναν τον άνδρα της δύναμης να χαμογελάσει: «Θέλω να έχω μια καλή κοινωνική θέση». "

Σε αυτό το σχόλιο το κύριο μέλημά του ήταν σαφώς εμφανές και αυτό είναι Ο Rubén Darío είχε πάντα αστικές φιλοδοξίες, που ήταν πάντα οδυνηρά απογοητευμένοι.

Προχωρώντας στη σκηνή της Χιλής, προσπάθησε επίσης όταν συναντήθηκε με τον πρόεδρο αυτοκτονίας Balmaceda και τον γιο του, Pedro Balmaceda Toro, με τον οποίο διατηρούσε μια φιλία. Η φιλοδοξία του να θεωρήσει τον εαυτό του αστικό έφτασε σε τέτοιο σημείο που έτρωγε κρυφά μόνο ρέγγα και μπύρα, να είναι σε θέση να ντύσει καλά και σωστά στη λανθασμένη του θέση.

Πηγαίνοντας λίγο περισσότερο για τη λογοτεχνική του καριέρα, δημοσίευσε στη Χιλή από το 1886, "Caltrops", μερικά ποιήματα που θα έδιναν μια περιγραφή της λυπημένης κατάστασης του φτωχού και παρεξηγημένου ποιητή Σε ένα λογοτεχνικό διαγωνισμό που καλείται από τον εκατομμυριούχο, ο Federico Varela έγραψε "Φθινοπωρινός", με τον οποίο απέκτησε μια πολύ μέτρια 8η θέση μεταξύ των 47 που εμφανίστηκαν. Συμμετείχε επίσης με "Επικό τραγούδι στις δόξες της Χιλής", στο οποίο πέφτει το πρώτο βραβείο που αναφέρει τα πρώτα 300 πέσο του που αποκτήθηκαν με βιβλιογραφία.

Μόνο το 1888 όταν συνειδητοποιούν την πραγματική αξία του Rubén Darío. Το βιβλίο που θα του έδινε αυτό το κύρος θα ήταν "Μπλε", βιβλίο που επαινέθηκε από την Ισπανία από τον διάσημο μυθιστοριογράφο Juan Valera. Οι επιστολές του χρησίμευαν ως πρόλογος για τη νέα διευρυμένη επανέκδοση που θα δημοσιευόταν το 1890. Ακόμα κι έτσι, ο Νταρίο δεν ήταν ευχαριστημένος και η επιθυμία του να αποκτήσει αναγνώριση και πάνω απ 'όλα οικονομική ευημερία είχε ήδη γίνει εμμονή. Είναι όταν «δραπετεύει» στην Ευρώπη, ειδικά στο Παρίσι.

Ρουμπέν Νταρίο στην Ευρώπη

Παντρεύτηκε τη Rafaela Contreras, μια γυναίκα με τα ίδια γούστα και λογοτεχνικά χόμπι. Ήταν με την ευκαιρία του τέταρτου εκατονταετίας της ανακάλυψης της Αμερικής όταν είδε την επιθυμία του να γνωρίσει τον παλιό κόσμο να εκπληρώνεται στάλθηκε ως πρέσβης στην Ισπανία.

Προσγειώθηκε στη Λα Κορούνια το 1892 και εκεί καθιέρωσε άμεσες σχέσεις με τις κυριότερες προσωπικότητες της ισπανικής πολιτικής και λογοτεχνίας. Αλλά όταν όλα φαινόταν να τον χαμογελούν, είδε ξανά την ευτυχία του να μειώνεται η γυναίκα του πέθανε ξαφνικά στις αρχές του 1893. Αυτό το τραγικό γεγονός τον οδήγησε να αναζωογονήσει την ήδη λατρεία του για το αλκοόλ.

Ήταν ακριβώς σε αυτήν την κατάσταση δηλητηρίασης Αναγκάστηκε να παντρευτεί τη Rosario Emelina Murillo. Την θυμάσαι; Αυτό το λεπτό κορίτσι με τα πράσινα μάτια που λατρεύτηκε ως νεαρός άνδρας. Δεν συμπεριφέρθηκε καλά με την Rubén, αφού συμφώνησε σε ένα σχέδιο με τον αδερφό της για τον Rubén Darío να την παντρευτεί στο όπλο, επειδή είναι ήδη έγκυος με άλλο άνδρα. Παντρεύτηκαν στις 8 Μαρτίου 1893.

Ο Rubén Darío παραιτήθηκε στην αρχή, αλλά δεν συμφώνησε να ζήσει σε μια τέτοια εξαπάτηση και έφυγε όταν μπορούσε από αυτόν τον ψεύτικο γάμο. Φτάνοντας στη Μαδρίτη όπου συνάντησε μια καλή γυναίκα, χαμηλής κατάστασης, Φραγκίσκα Σάντσεζ, υπηρέτρια του ποιητή Villaespesa, στην οποία βρήκε γλυκύτητα και σεβασμό. Σε ένα από τα ποιήματά του αφιέρωσε λέξεις σαν κι αυτόν:

"Προσέξτε τον πόνο που ήξερα

και να σε ανεβάσει για να αγαπήσεις χωρίς κατανόηση ».

Μαζί της ταξίδεψε στο Παρίσι, αφού έζησε για μερικά χρόνια στο Μπουένος Άιρες. Το Παρίσι είναι μόνο η αρχή ενός ενθουσιώδους ταξιδιού (Βαρκελώνη, Μαγιόρκα, Ιταλία, Πόλεμος, Αγγλία,…). Σε αυτήν την περίοδο γράφει τα πολύτιμα βιβλία του: "Τραγούδια της ζωής και της ελπίδας" (1905) "Το περιπλανώμενο τραγούδι" (1907) "Το φθινόπωρο ποίημα" (1910) και "Ο χρυσός της Μαγιόρκα" (1913).

Μπορείτε να δείτε τη διαφορά μεταξύ της συγγραφής αυτών των τελευταίων βιβλίων, όπου θα μπορούσαν να βρεθούν αστεία, φλερτ, αστεία και ένα πλουσιοπάροχο πνεύμα, σε σύγκριση με τα πρώτα του γραπτά που ήταν γεμάτα πόνο και απογοήτευση. Εδώ είναι ένα παράδειγμα από το βιβλίο του "Ο χρυσός της Μαγιόρκα":

"Οι γυναίκες της Μαγιόρκας χρησιμοποιούν ένα
μέτρια φούστα,
Μαντίλα και πλεξούδα
στην πλάτη.
Αυτό, αυτά που έχω δει, περνώντας,
φυσικά.
Και όσοι δεν το φορούν δεν θυμώνουν,
Για αυτό".

Η ώρα της υποχώρησης

Η Μαγιόρκα ήταν ένα ταξίδι που έκανε περισσότερα για την ευαίσθητη κατάσταση της υγείας του παρά για οποιονδήποτε άλλο λόγο. Παρά την καλή φροντίδα που του έδωσε η τότε σύζυγός του Φραγκίσκα, ο ποιητής δεν μπορούσε να βγει έξω.
Ποτέ δεν πέτυχε αυτό που ήθελε από την αρχή, που ήθελε καλή κοινωνική θέση που ήθελε με μεγάλη προσπάθεια από την αρχή, οδηγώντας κατά συνέπεια ένα μέτρια ζωή. Αυτό επιβεβαιώνεται από ένα φρικτό επεισόδιο που είχε Αλέξανδρος Σάβα, που πριν από πολλά χρόνια τον είχε υπηρετήσει στο Παρίσι ως οδηγός για να γνωρίσει κάποιες γειτονιές της πόλης. Ο Sawa ήταν ένας φτωχός παλιός τυφλός Βοημίας που είχε αφιερώσει τη ζωή του αποκλειστικά στη λογοτεχνία. Ζήτησε από τον Rubén το λιγοστό ποσό των 400 πεσέτες για να δει τελικά τι είναι σήμερα το πιο πολύτιμο έργο του που δημοσιεύτηκε., "Φωτισμοί στη σκιά". Αλλά ο Rubén δεν ήταν καθήκον να του παρέχει τα εν λόγω χρήματα και έπαιξε το αγνοώντας. Η Sawa πήγε από το να παρακάμψει στην οργή, απαιτώντας ακόμη και πληρωμή για φερόμενες υπηρεσίες. Σύμφωνα με τον ίδιο τον Sawa, ήταν ο «μαύρος» συγγραφέας ορισμένων άρθρων που στάλθηκαν το 1905 στο Το Έθνος που υπογράφηκε από τον Rubén Darío. Ακόμα κι έτσι, ο Rubén θα ήταν ο πρόλογος του βιβλίου του Alejandro Sawa, που είχε ήδη πεθάνει όταν δημοσιεύθηκε.

Δεν θα έκανε πολλά χρήματα, αλλά αν κέρδιζε ένα μεγάλη αναγνώριση από την πλειοψηφία σύγχρονων συγγραφέων ισπανικής γλώσσας.

Η βιογραφία του Rubén Darío τελειώνει το 1916, λίγο μετά την επιστροφή στη μητρική του Νικαράγουα, Ο Ρουμπέν Νταρίο πέθανε. Αυτή η είδηση ​​γέμισε την ισπανόφωνη πνευματική κοινότητα με μεγάλη λύπη. Μανουέλ Ματσάντο, ένας Ισπανός ποιητής πολύ λογοτεχνικός επηρεασμένος από τον Rubén, το αφιέρωσε αυτό επιτάφιος:

"Όπως όταν ταξιδεύατε, αδερφέ,
Λείπεις,
και σας γεμίζει με τη μοναξιά που σας περιμένει
η επιστροφή σου ... θα έρθεις; Ενώ,
άνοιξη
πρόκειται να καλύψει τα πεδία, να εξαπολύσει
την πηγή.
Την ημέρα, τη νύχτα ... Σήμερα, χθες ...
Στην ασαφή
αργά, την αυγή του μαργαριταριού,
τα τραγούδια σας αντηχούν.
Και είστε στο μυαλό μας, και μέσα
οι καρδιές μας,
φήμη που δεν έχει σβήσει, φωτιά
αυτό δεν απενεργοποιείται.
Και, στη Μαδρίτη, στο Παρίσι, στη Ρώμη,
στην Αργεντινή
Σας περιμένουν ... Όπου θέλει η ορνιθιά σας
ντίνα
δονήθηκε, ο γιος του επιβιώνει, γαλήνιος, γλυκός,
ισχυρός…
Μόνο στη Μανάγουα υπάρχει ένα
σκιερή γωνία
όπου έγραψε το χέρι που σκότωσε
μέχρι το θάνατο:
«Ελάτε, ταξιδιώτη, ο Ρούμπε Ντάρι δεν είναι εδώ». "

Μερικά από τα ποιήματά του ...

Αυτό είναι το επιλογή ποιημάτων από τον Rubén Darío που έχουμε φτιάξει ώστε να γνωρίζετε λίγο περισσότερα για το ρυθμό του, τους στίχους του:

Campoamor

Αυτό με τα γκρίζα μαλλιά,
σαν τη γούνα ενός ερμίνου,
συγκέντρωσε την παιδική του αξία
με την εμπειρία του ως γέρος.
όταν το κρατάτε στο χέρι σας
ένα βιβλίο ενός τέτοιου άνδρα,
η μέλισσα είναι κάθε έκφραση
ότι, πετώντας από το χαρτί,
αφήστε το μέλι στα χείλη σας
και χτυπάει στην καρδιά.

Λυπημένος, πολύ λυπημένος

Μια μέρα ήμουν λυπημένος, πολύ λυπημένος
βλέποντας το νερό να πέφτει από μια βρύση.

Ήταν η γλυκιά και αργεντίνικη βραδιά. Έκλαιγε
η νύχτα. Η νύχτα αναστέναξε. Γλυκό
η νύχτα. Και το λυκόφως στον μαλακό αμέθυστό του,
αραιώθηκε το δάκρυ ενός μυστηριώδους καλλιτέχνη.

Και αυτός ο καλλιτέχνης ήμουν εγώ, μυστηριώδης και πνιγμένος,
που ένωσε την ψυχή μου με το πίδακα της βρύσης.

Νυκτός

Σιωπή της νύχτας, οδυνηρή σιωπή
νυχτερινό ... Γιατί τρέμει η ψυχή με τέτοιο τρόπο;
Ακούω το βουητό του αίματος μου
μέσα στο κρανίο μου περνά μια απαλή καταιγίδα.
Αυπνία! Δεν μπορώ να κοιμηθώ και ακόμα
Ήχος. Γίνετε το αυτόματο κομμάτι
της πνευματικής ανατομής, ο εαυτός Άμλετ!
Αραιώστε τη θλίψη μου
σε ένα βραδινό κρασί
στον υπέροχο κρύσταλλο του σκότους ...
Και λέω στον εαυτό μου: τι ώρα θα έρθει η αυγή;
Μια πόρτα έκλεισε ...
Ένας περαστικός πέρασε ...
Το ρολόι έχει χτυπήσει δεκατρείς ώρες ... Ναι θα είναι αυτή!

Μία

Mine: αυτό είναι το όνομά σου.
Τι περισσότερη αρμονία;
Ορυχείο: φως της ημέρας;
ορυχείο: τριαντάφυλλα, φλόγες.

Τι άρωμα χύνεται
στην ψυχή μου
αν ξέρω ότι με αγαπάς!
Ω θεε μου! Ω θεε μου!

Το σεξ σου έλιωσε
με το δυνατό φύλο μου,
τήξη δύο χαλκού.

Λυπάμαι, λυπημένος ...
Δεν πρέπει να είσαι τότε
ορυχείο μέχρι θανάτου;

Χρονοδιάγραμμα της βιογραφίας του Rubén Darío

Και εδώ, μια σύντομη χρονολογική περίληψη του τι έχει δει μέχρι τώρα για τη βιογραφία του Rubén Darío:

• 1867: 18 Ιανουαρίου: Ο Rubén Darío γεννήθηκε στη Metapa της Νικαράγουας.
• 1887: Δημοσιεύω "Εμελίνα ". Γράφει "Caltrops", "Otoñales", "Επικό τραγούδι στις δόξες της Χιλής".
• 1888: Δημοσίευση "Μπλε" και ο πατέρας του πεθαίνει.
• 1891: Θρησκευτικός γάμος με τη Rafaela Contreras. Ο γιος τους Ρούμπεν γεννιέται.
• 1892: Ταξίδι στην Ισπανία που έστειλε η κυβέρνηση της Νικαράγουας, με την ευκαιρία του 4ου αιώνα από την ανακάλυψη της Αμερικής.
• 1893: Πέθανε η Ραφαέλα Κοντρέρας. Παντρεύτηκε τη Rosario Emelina Murillo.
• 1896: Δημοσίευση "Το σπάνιο" y "Προσεβής πεζογραφία".
• 1898: Ταξίδεψε στη Μαδρίτη ως ανταποκριτής της La Nación.
• 1900: Το Έθνος τον στέλνει στο Παρίσι. Ο εραστής του Francisca Sánchez τον συνοδεύει.
• 1905: Δημοσίευση "Τραγούδια της ζωής και της ελπίδας".
• 1913: Από το Παρίσι, ταξιδεύετε στη Valldemosa, στη Μαγιόρκα: "Ο χρυσός της Μαγιόρκα" (δημοσιευμένο έργο).
• 1916: Πέθανε στη Λεόν της Νικαράγουας.

σχετικό άρθρο:

"Τραγούδια της ζωής και της ελπίδας", το τρίτο σπουδαίο έργο του Rubén Darío